چکیده مقاله:
گیاهان دارویی جایگاه ویژه ای را در تأمین سلامت و بهداشت جوامع بشری هم به لحاظ درمان و هم پیشگیری از امراض را برخوردار بوده و خواهند بود. بهره برداری و استفاده از گیاهان دارویی به نحوی که در ممالک اروپایی و آمریکایی معمول است، هنوز در کشور ایران مورد توجه قرار نگرفته است و اکثریت مردم از گیاهان دارویی که در ایران پراکنش دارند بی اطلاع بوده و یا به خواص درمانی آنها واقف نیستند. در سالهای اخیر با توجه به افزایش مقاومت میکروبی به آنتی بیوتیک ها و شناخت بیشتر عوارض جانبی ترکیبات سنتتیک شیمیایی و همچنین آلودگیهای زیست محیطی این داروها، علاقه زیادی در مردم به استفاده از محصولات گیاهی با خواص ضد میکروبی ایجاد کرده است. کشور ایران با 11 اقلیم مختلف آب و هوایی و بیش از 8000 گونه گیاهی و حدود 1400 - 1300 گونه دارویی، بستر بسیار مناسبی برای دستیابی به گونه های با ارزش دارویی و نادر است که میتوان نسبت به سازگاری و معرفی تعدادی از آنها به عرصه های زراعی اقدام نمود و یا از بذور اصلاح شده خارجی برای کشت در اراضی با شرایط اقلیمی مناسب با نیازهای اکولوژیک گیاه استفاده کرد. هدف از این بررسی، معرفی هفت گونه گیاه دارویی اکالیپتوس، اسپند، فلفل سیاه، گردو، سیر و پیاز، شیرین بیان و سرخارگل است که مروری بر خاصیت دارویی و اثری که این گونه ها بر روی بهداشت و درمان دام و طیور دارند انجام شده است. گیاه اکالیپتوس برای دفع انگل های گوارشی مورد استفاده قرار می گیرد، گیاه اسپند در پیشگیری و درمان ورم پستان به صورت سنتی استفاده می شود، برگ گردو را برای دفع انگل های خارجی نظیر کنه مصرف می کنند و سایر گیاهانی که در این مطالعه به آن ها می پردازیم دارای خواصی از قبیل تحریک هضم، درمان نفخ، تقویت سیستم ایمنی بدن، آنتی باکتریال و... می باشند. با توجه به نتایج به دست آمده در مطالعات مختلف، این گیاهان اثرات آنتی بیوتیکی قابل توجهی دارند و پیشنهاد می شود در مطالعات آینده ترکیبات مختلف این گیاهان جداسازی و اثرات بالینی و آزمایشگاهی آنها بررسی شود.