سرطان پروستات دومین سرطان شایع در مردان جهان است. تا کنون روشهای مختلفی شامل جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی، هورمون درمانی، ایمنی درمانی و درمان هدفمند ( داروهایی که به طور خاص مانع رشد سلول سرطانی میشوند ) برای درمان این بیماری استفاده شده است. هدف از این طرح بررسی اثر سمیت سلولی و ضد سرطانی یک مشتق کومارینی به نام 8-ژرانیل اکسی 3-کربوکسی کومارین بر سلولهای سرطانی پروستات PC3 و سلولهای طبیعی فیبروبلاست انسانی HDF در شرایط in vitro بود. اثرات سمیت سلولی برای غلظتهای مختلف ترکیب کومارینی سنتز شده در بازههای زمانی 24 ، 48 و 72 ساعت با روش اسپکتروفتومتری توسط ماده alamar blue انجام پذیرفت و غلظتی از ترکیب که باعث مرگ نیمی از سلولها میشود IC50 محاسبه گردید. ارزیابی تیمار سلولهای PC3 با ماده 8-ژرانیل اکسی 3-کربوکسی کومارین در بازههای زمانی 24 ، 48 و 72 به ترتیب مقادیر IC50 ؛ 53/82 ، 35/37 و μg/ml 24 و همچنین تیمار سلولهای طبیعی HDF توسط این ماده در این بازههای زمانی به ترتیب مقادیر IC50 114/2 ، 86/87 و μg/ml 75/01 را نشان دادند و بیشترین میزان مرگ و میر سلولی 72 ساعت پس از تیمار در سلول های PC3 در غلظت μg/ml 24 گزارش شد. در نهایت بر روی مقادیر IC50 بدست آمده تجزیه و تحلیل آماری انجام شد و مقدار P-value برای هر سه بازه زمانی محاسبه گردید، که همگی در سطح 0/05>p معنی دار بودند. کوچک بودن معنی دار مقادیر IC50 بر روی سلولهای PC3 در مقایسه با سلولهای HFF3 نشان میدهد که مادهی 8-ژرانیل اکسی 3- کربوکسی کومارین میتواند بر سلولهای سرطان پروستات اثرات ضدسرطانی داشته باشد.