گلرنگ با نام علمی Carthamus tinctorius L شامل گونههایی است که از ارزش دارویی و غذایی بالایی برخوردار میباشد. به علت مقاومت بالای گلرنگ به شرایط تنش زای محیطی، دانشمندان از این گیاه به عنوان یک مدل جهت بررسی و درک مکانیسمهای دفاعی بر علیه تنشهای محیطی استفاده مینمایند. با توجه به اهمیت سیستم آنزیمی آنتی اکسیدانی به عنوان یکی از عوامل موثر درافزایش ضریب مقاومت گیاهان به تنشهای محیطی، این تحقیق در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی واقع در سد سیستان در سال زراعی 93-92 آزمایش به صورت طرح کرتهای خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای اصلی، شامل تنش خشکی در سه سطح: آبیاری 5 درصد ظرفیت مزرعه (تنش شدید)، آبیاری 70 درصد ظرفیت مزرعه (تنش ملایم)، آبیاری 90 درصد ظرفیت مزرعه (شاهد) که اعمال تنش بعداز مرحله گلدهی تا مرحله رسیدگی، و فاکتور فرعی ارقام گلرنگ (گلدشت، نائین، فرامان، سینا) بودند. نتایج حاکی از آن است که اثر تنش خشکی و رقم بر آنزیم های گایاکول پراکسیداز، کاتالاز و فنول پراکسیداز معنی دار شده است که بیشترین میزان فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز در تنش شدید که مقدار آن 0/024 گرم در وزن تر و کمترین میزان در تیمار شاهد به مقدار 0/010 گرم در وزن تر بوده است. میزان فعالیت آنزیم گایاکول دررقم شاهد نسبت به تنش ملایم و شدید برتری داشته است.