در چند دهه اخیر محیط طبیعی انسان به دلیل حضور طیف وسیع و در حال گسترش میدان مصنوعی مغناطیسی و الکترومغناطیسی به شدت تغییر کرده است. کاربردهای روزمره این میدانها در مصارف خانگی وزمینههای درمانی، حمل و نقل و ارتباطات و صنایع مختلف سبب می شود که موجودات زنده اعم از گیاه و جانور به میزان بیشتری درمعرض میدان های مغناطیس والکترومغناطیسی قرار گیرند. مطالعات متعددی در مورد تاثیر این میدانها بر فیزیولوژی، اندام زایی وبیوشیمی مدلهای جانوری وانسان صورت گرفته است. اما مطالعه مشابه بر روی گیاهان بسیار اندک است. در این میان، به نظر می رسد گیاهان سیستمهای مدل مناسبتری برای مطالعه اثرات زیستی میدانهای مغناطیسی هستند. از سویی دیگر، کشاورزی مدرن در جستجوی یک تکنولوژی تولید مقرون به صرفه مبتنی بر تیمار فیزیکی دانه ها برای افزایش قدرت دانهرستها و پایداری محصول است، تیمار دانهها توسط میدان مغناطیسی یکی از تیمارهای بالقوه مطمئن و به صرفه برای افزایش نمو پس از جوانه زنی و ایستایی محصول است. در پژوهش حاضر تاثیر میدان مغناطیسی بر میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی(کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز) در گیاه ماش مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بذور گیاه ماش تحت پیش تیمار موثرترین شدت و زمان اعمال میدان ( 50 میلی تسلا/ 10 دقیقه) قرار داده شدند و پس از دو هفته ،گیاهچه های رشد یافته تحت موثرترین غلظت کلرید سدیم (100 میلی مولار) که مولفه های مورد آزمایش را در مرحله جوانه زنی به نصف کاهش داده بود(شاخص بنیه بذر، وزن خشک وتر طول ریشه و دانه رست و درصد جوانه زنی ) قرار داده شدند. اما برای اطمینان بیشتر در این مرحله دو سطح شوری 70 و 120 میلی مولار به کار گرفته شد. نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس داده ها نشان داد که پیش تیمار موثرترین شدت و زمان اعمال میدان مغناطیسی( 50 میلی تسلا/ 10 دقیقه) بر فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز تاثیر معنی داری ندارد. اما بر روی آنزیم گایاکول پراکسیداز تاثیرمعنی داری 0/05 >p دارد. اما تیمارهای شوری 70 و 120 میلی مولار به تنهایی بر فعالیت آنزیم های کاتالاز ، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز تاثیر معنی داری در سطح احتمال 5 درصد را نشان دادند. نتایج مربوطه نشان داد که پیش تیمار میدان به صورت توام با تیمارهای شوری 70 و 120 میلی مولار به همین ترتیب باعث اختلاف معنی دار در سطح 5 درصد شد.