کودک در دنیای امروز جایگاه بسیار ویژه ای دارد تا جایی که می توان آینده ملتها و جایگاه جهانی آنان را براساس خصوصیات کودکانشان پیش بینی نمود. به دلیل عدم ایمنی و امنیت محیط شهری در اتاق کوچک خود در انبوهی از آپارتمان ها محبوس شده است، و دیگر از آن جنب و جوش و هیاهو جهت شناخت و کسب تجربه در محیط خارج از خانه خبری نیست. درحالی که او فضایی می خواهد که بتواند خلا حضور طبیعت را در زندگی اش پر کند، مکانی که زمینه مناسب برای پرورش و رشد استعدادهایش را ایجاد کند. مهد کودک ها فضاهایی مختص کودکان می باشند، در گذشته صرفا جهت نگهداری کودکان بوده اند،اما این فضاها در دنیای امروزه دارای وظایفی جدید می باشند. مهدکودک ها برای سالیان متمادی است که ساختمان هایی بی رنگ، یکنواخت و صرفا عملکرد گرا بودند و باید این نکته را متذکر شد که صرفا استفاده از رنگهای شاد درخانه های تغییر کاربری یافته به مهد کودک نمی تواند فضایی مناسب برای کودکان باشد. بلکه در طراحی فضای معمارانه، آن فضا باید متناسب با سن، سلیقه و شرایط جسمی و روحی استفاده کنندگانش باشد. با این وجود علیرغم تلاشهای فراوانی که در برنامه ریزی مسایل مربوط به کودکان و نوجوانان صورت گرفت، معالوصف فقدان دید آکادمیک و غفلت از ظرافتها و حساسیتهای خاص مربوط به سنین خردسالی، بازدهی مورد انتظار را نداشته است.از یک سو کمبودهای فیزیکی مراکز تخصصی کودکان با توجه به جمعیت گسترده مخاطبینشانواز سوی دیگر کیفیت پایین این مراکز در ایجاد فضاهای مناسب و متاثر از شرایط نیز خواسته های خردسالان ما را وا می دارد تا از منظر دیگری به جستجوی راهکارهای مورد نیاز در طراحی و ساخت این مراکز اقدام کنیم با توجه به این موضوع که فراگیری کمبودهای فوق اگر امروز درمیان قشر خاصی چون کودکان مطرح شوند در آینده به تهاجم جامعه تعمیم یافته و مشکلات و ناهنجاری را در سطوحی کلان افزایش می دهد، با این وجود طراحان جامعه ما اغلب به دلیل ناآگاهی و نیز دلیل عدم توجه سیاستگذاران کلان در بالا دست، توجهی به شرایط ویژگیهای خاص کودکان و نیز حساسیتهایی که در مورد این مجموعه مطرح گردید نداشته و به تبع آن تلاشی نیز برای خلق فضاهای مناسب تری که مبتنی بر داده های جدید روانشناسی باشد به خرج نداده اند با توجه به آنچه در بالا آمده است با توجه به این کمبود ها در آینده فرصت سرمایه گذاری برای فردای جامعه مان را از دست داده ایم و به ناچار آنچه امروز از کودکان دریغ کرده ایم،فردا یا بیشتر، دشوارتر و در جمعی محدودتر برای بزرگیشان هزینه کنیم و با این وجود طیف گسترده ای را از دست داده ایم باید توجه داشت بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی و فرهنگی که امروزه گری بانگیر ماست، پی آمد بی توجهی نسل قبل در پرورش ×و نه تنها آموزش بوده و استمرار این امر شرایط را دشوارتر نیز خواهد کرد.