در این پژوهش، به بررسی آثار مدرنیته غرب بر شهرسازی ایران میپردازیم. مدرنیته از نظر مکانی، خاستگاهی غربی دارد؛ اما مفهوم خاصی ندارد و رویکردی به جنبه های متفاوت فرهنگ است که در عصر نوزایی صحبت شد.هدف آن هم تبیین توانایی انسان و تسلط صرفا0 عقلانی بر خود و جامعه است. در چنین فضای فکری، قرن هجدهم شاهد ظهور انقلاب صنعتی بود و بنا بر ماهیت خود، تغییر و تحولات اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و فیزیکی عظیم و گسترده ای را موجب شد. در حقیقت، تغیرات عصر جدید به رشد انقلاب صنعتی و خود انقلاب صنعتی به شکل گیری شهرسازی جدید انجامید .با انطباق این بحث با واقعیت موجود در ایران، می توان گفت که رشد مدرنیته و نیز شهرسازی جدید کشور ما، به دور از زمینه ها و بسترهای اجتماعی، اقتصادی، فکری و فرهنگی بوده است. توسعه مدرنیته و شهرسازی، پیش از آن که به عوامل ری شهای و محتوایی نوجه کند،بیشتر در جنبه های کالبدی و فیزیکی تجلی یافته است. بدیهی است که با چنین وضعیتی شهرسازی نه دارای هویت ملی و محلی است و نه به رغم استفاده از روشها و تکنیک های غربی، حاوی مدرنیسم در معنای غربی است. بنابراین، بررسی و شناخت عمیق ماهیت و فرایند مدرنیته و شهرسازی مدرن غرب و نیز واقعیات و عوامل ×شهر سازی کشور و نیز ارتباطی دهی و تلفیق بهینه این دو در زمینه نیل به نقطه ای متعادل و پایدار لازم مینماید