بشر از دوره پيش از تاريخ و از ابتداي پيدايش فرهنگ و تمدن با بينش اسطوره اي خود و انجام اعمالي در قالب جادو و آيين هاي گوناگون، از انواع موسيقي براي درمان و شفا استفاده کرده است. مردم شناسان معتقدند که در تمامي فرهنگ هاي ابتدايي از جمله بوميان آفريقايي، آسيايي، قبايل سرخ پوست آمريکايي اين باور ديده مي شود که رهبران قبيله ها يا شمن ها و جادوگران به عنوان حکيم و طبيب و درمانگران آنها نيز بوده اند تا بدين وسيله بتوانند بيماري را از کالبد بيمار بيرون آورند. در نواحي جنوبي ايران اين درمانگران سنتي نقش ويژه اي در درمان بيماري ها مخصوصا بيماري هاي روحي و رواني دارند. معمولا هر درمانگر توان رفع يک بيماري يا چند بيماري خاص را دارد. درمانگران در اين منطقه دو شيوه روش درمانگري را ميآموزند. يا از طريق ارث، از پدر و مادر خود ميآموزند و گاهي در اثر ارتباط با پري و تسخير آنها توان درمانگري در فرد ايجاد ميشود. يا از طريق تجربي و در اثر تمرين و ممارست به شيوههاي درمانگري دست مييابند.
محقق در اين مقاله درصدد است به بررسي مراسم آييني درماني "زار " يا "اهل هوا" که به عنوان باد، روح يا موجود اثيري است که در وجود آدميان لانه مي کند و سبب ناخوشي آنان مي شوند که در خلال برگزاري مراسم خاصي توسط بابازار و مامازار از طريق بيمار با زار گفت گو مي کنند و هويت و خواسته اش را درمي بايد و آن را اجابت کرده و موفق مي شود که او را آرام کند بپردازد.