استفاده از آفت‌كش‌ها در كشاورزي بي شك منجر به افزايش بازده محصول و كاهش اتلاف محصول به علت آفاتي مانند حشرات، علف‌هاي هرز و بيماريهاي گياهي شده است. استفاده از آفت‌كش‌ها در كشاورزي امروزي خطرات منحصر به فردي براي سلامت انسان و محيط نشان داده است. كارگراني كه در مخلوط كردن، حمل و نقل و استفاده از آفت‌‌كش‌ها فعاليت دارند و آنهاييكه در زمين‌هاي تيمار شده با آفت‌كش‌ها كار مي‌نمايند با خطر سلامتي روبرو مي‌شوند كه مي‌تواند ناشي از تماس زياد با آفت‌كش‌ها باشد. موارد متعددي از بيماري‌ها و صدمات كارگران ناشي از تماس با آفت‌كش‌ها گزارش شده است و شواهد اپيدميولوژيكي تماس شغلي با آفت‌كش‌ها را با افزايش بروز بعضي از انواع سرطان مرتبط مي‌دانند. امروزه مطالعات وسيعي در رابطه با خطرات ناشي از تماس مصرف كنندگان با آفت‌كش‌ها در رژيم غذايي صورت پذيرفته است. فرآورده غذايي ممكن است از راه هوا، آب يا خاك با برخي باقيمانده‌ها (بقاياي سموم) آلوده شده باشد و در نهايت بوسيله انسان مصرف شود. اين آلودگي‌ها ممكن است ناشي از باقيمانده تركيباتي باشد كه به طور هدف‌دار براي محافظت محصولات از حشرات (حشره‌كش‌ها) يا نابودي گياهان رقيب يا علف‌هاي هرز (علف‌كش‌ها) استفاده مي‌شوند. باقيمانده‌‌‌ها يا آلوده‌كننده‌هاي موجود در غذا‌ها از نظر ساختار شيميايي به حد وسيعي متنوع بوده اما تمامي آن‌ها از خواص سمي برخوردارند كه ممكن است تهديدي براي سلامتي انسان باشند. برخي از تركيبات شيميايي در فرآورده غذايي متراكم شده و براي پستانداران عالي تر سمي‌تر از انواع رده‌هاي پست‌تر مي‌شوند. امروزه امنيت غذايي از لحاظ حضور باقيمانده آفت‌كش‌ها در محصولات كشاورزي بسيار مهم مي‌باشد. استفاده هرچه بيشتر از آفت‌كش‌ها، عدم توجه به رعايت دوره كارنس هر آفت‌كش و ورود محصولات كشاورزي سمپاشي شده در مدت زمان كمي بعد از سمپاشي به بازار مصرف منجر به افزايش باقيمانده اين مواد در محصولات غذايي مورد مصرف انسان به خصوص ميوه و سبزيجات تازه مي‌گردد كه اين امر علاوه بر تاثيرات زيست محيطي به عنوان عامل خطر جدي براي سلامت مصرف كنندگان نيز مطرح مي‌باشد. هدف از اين مقاله بررسي اثرات بالقوه ناشي از چنين باقيمانده ‌هايي بر سلامت انسان است.