بازده آبیاري حوضه¬¬ی دریاچه¬ی ارومیه، در حد 32 درصد بوده که در مقایسه با استاندارد جهانی که در حد 63 درصد می¬باشد، بسیار پایین است. کاهش میزان نزولات جوي، پایین بودن بازده آبیاري کشاورزي در حوضه آبریز دریاچه ارومیه و همچنین عدم اختصاص آب کافی براي تأمین نیاز بیولوژیکی رودخانه¬هاي منتهی به دریاچه از مهم¬ترین عوامل بوجود آورنده¬ی بحران این زیستگاه و کویري شدن آن می¬باشد. لذا توجّه به الگوی کشت مناسب و همچنین انتخاب گونه¬های زراعی و باغی جهت کاشت و در نظر گرفتن محدودیت¬ها، خصوصاً در شرایط کمبود آب، امری اجتناب¬ ناپذیر است. می¬توان حوزه‌های آبریز کشور را از جهت منابع آبی و میزان بارندگی به عرصه‌های عمومی الف) عرصه‌های دارای محدودیت شدید منابع آب ب) عرصه‌های دیم ج) عرصه‌های بدون محدودیت منابع آبی تقسیم کرد. از آنجا که کشاورزی در ارومیه، زیر مجموعه¬ی عرصه¬های دیم و دارای محدودیت منابع آب، قرار می¬گیرد، در این مقاله به ذکر راهکارهایی در این دو عرصه بسنده شده است. جایگزینی باغات و استفاده از گیاهان مقاوم به شوری و کم آبی راهکار پیشنهادی دیگر است. به¬دلیل نیاز آبی کم پسته نسبت به سایر درختان مناطق معتدله مثل سیب، انگور و زردآلو و با در نظر گرفتن اقتصادی بودن پسته، توسعه¬ی باغات این محصول توصیه می¬شود. جهت توليد محصولات استراتژيک، کشت گندم، جو، کلزا و حبوبات افزايش و کشت چغندر قند و پياز کاهش يابد. سطح زير کشت سيب زمينی ثابت (برداشت پائيزه به برداشت تابستانه تغيير يافته) و کشت سبزی و صيفی به صورت گلخانه¬ای و توليد قارچ خوراکی تا سطح يک هزار هکتار افزايش بیابد. در مورد باغات، سطح زير کشت ثابت بماند و به صورت قطره¬ای آبياری شود.