با افزایش فعالیت‌های انسانی ورود آلودگی به محیط‌زیست و منابع آبی افزایش چشم‌گیری داشته است که بر روی حیات زیست‌مندان اثرات متفاوتی دارد. در این میان اثرات تقلیل دهنده محیط مؤثر بر کاهش این آلاینده‌هاست که خود پالایی رودخانه‌ها در زمره این موارد است. از عوامل مؤثر در خود پالایی آب‌های جاری، گیاه‌پالایی می‌باشد. در این حالت گیاهان با جذب عناصری که به‌عنوان آلاینده به محیط واردشده اما برای گیاهان حکم مواد مغذی را دارند باعث کاهش آلودگی و بهبود کیفیت آب می‌گردند. در این مطالعه، در رودخانه طالقان پس از سد طالقان، گیاه آب تره (Nasturtium aquaticum) به‌عنوان جاذب و کاهنده آلاینده مدنظر قرارگرفته و با به کار بردن سازه‌ای به‌عنوان محفظه نگهدارنده،گیاه آب تره در مجاورت نیترات و آهن به‌عنوان آلاینده‌های محیطی قرار گرفت. در طی دو ساعت و سی دقیقه هر 15 دقیقه نمونه‌برداری‌ها انجام شد. بر اساس داده‌های به‌دست‌آمده،این گیاه به‌عنوان کاهنده نیترات و ذخیره‌ساز آن در بازه زمانی کوتاه مدت عمل نموده و در کاهش آهن تغییرات به‌صورت نموداری سینوسی با دامنه کوتاه مشهود است. می توان این نتایج را بر کیفیت مناسب گیاه آب تره در کاهش بار نیتراتی منابع آبی در نظر گرفت. اما در ارتباط با آهن با توجه به عملکرد تخریب کنندگی در غلطت بالا همچنین مغایرت با فسفر به طریقی که در حضور فسفات، جذب آهن منفعل می گردد، جذب آهن به صورت سینوسی نمود یافته است که دامنه کوتاهی را نیز نمایش می دهد. به‌طورکلی راندمان جذب توسط گیاه آب تره در ارتباط با نیترات با غلظت‌های 5/2 و 10 mg به ترتیب معادل 80% و 95 % و در ارتباط با فسفر با غلظت‌های 5/2 و 10 mg به ترتیب معادل 20% و 10% برآورد شد.