توسعه صادرات کشاورزی به عنوان بخش محوری در بهبود عملکرد اقتصادی کشور جز با کشاورزی مکانیزه و پایدار تحقق نمی¬یابد. مکانیزاسیون در گرو استفاده¬ی کارا از دستاوردهای تحقیق و توسعه در مزارع است که با آموزش و ترویج می¬تواند در راستای پایداری رشد و توسعه صادرات کشاورزی نهادینه گردد. لذا بررسی اثرگذاری تحقیق و توسعه داخلی و آموزش و ترویج بخش کشاورزی بر صادرات این بخش از اهمیت بسزایی برخوردار است. از این رو پژوهش حاضر به بررسی تأثیر متغیرهای مذکور بر صادرات بخش کشاورزی ایران طی دوره 1392-1350 می¬پردازد. نتایج بدست آمده نشان می¬دهد افزایش و بهبود عملکرد آموزش و ترویج کشاورزی با ارتقاء آگاهی و دانش کشاورزان نسبت به جدیدترین فناوری حاصل از تحقیق و توسعه، انگیزه¬ی کشاورزان را در¬ استفاده از ابزارآلات و نهاده¬های تولیدی دارای نوآوری داخلی افزایش داده و منجر به افزایش عملکرد در هکتار و افزایش قدرت رقابت¬پذیری این بخش می¬گردد.
طبقه¬بندی JEL: Q17،Z00 ، O32