دمای متوسط سطح زمین در قرن گذشته چیزی حدود ۱۸/۰ ± ۷۴/۰ درجه سانتیگراد افزایش داشته است که بخش اعظم این تغییرات، از نیمه قرن بیستم به بعد و با توسعه و پیشرفت صنایع و افزایش تولید و انتشار گازهای گلخانه‌ای- به ویژه دی اکسید کربن- رخ داده است. این مسئله علاوه بر افزایش درجه حرارت، آلودگی آب و هوا و مسائل زیست محیطی را نیز بهمراه دارد. مهمتر از همه ایجاد شکاف لایه اُزون در اثر پدیده مذکور است.
مدل‌های جوی ارائه شده نشان می‌دهد که اگر میزان این گازها به همین روال افزایش یابد، دمای زمین در محدوده سال‌های ۱۹۰۰ تا ۲۱۰۰ میلادی که ما تقریباً در نیمه‌ی این فاصله‌ی زمانی هستیم از ۱ تا ۴/۶ درجه سانتیگراد گرمتر خواهد شد. در این صورت نسل بشر با مشکلات عدیده‌ای مواجه خواهد شد.
جداسازی دی اکسید کربن از مخلوط گازی با روشهای گوناگونی میسر می باشد که از آن جمله جذب توسط محلول ، جذب توسط جاذب جامد ، جداسازی برودتی ، جداسازی توسط غشا می باشد که روشهای مذکور نتایج موفقیت آمیزی در حذف انتخابی دی اکسید کربن دارند اما اشکال عمده آنها بالا بودن هزینه روش های مذکور می باشد به نظر می رسدحذف دی اکسید کربن از جریانهای گاز طبیعی توسط تبلور هیدرات یک تکنولوژی جایگزین و مقرون بصرفه باشد. در این پژوهش فرآیند حذف دی اکسید کربن توسط هیدرات با استفاده از فاز آبی دریای خلیج فارس مورد مطالعه آزمایشگاهی قرار می گیرد و پارامترهای مهم در طول فرآیند تشکیل هیدرات مورد پایش قرار می گیرد . از نتایج این پژوهش می توان در راستای حذف دی اکسید کربن از محصولات صنایع نفت و گاز و پتروشیمی در منطقه ویژه اقتصادی پارس ( جنوبی و شمالی ) با استفاده از آب دریا و همچنین در طراحی واحدهای شیرین سازی آب دریای خلیج فارس استفاده کرد .