محدودیت منابع آب در استان مازندران، افزایش میزان آب در بخش کشاورزی، خشکسالی¬ها و سپری شدن بیش از نیم قرن از عمر شبکه و اتلاف زیاد آب در آن ایجاب می¬کند بازنگری اساسی در نحوه تحویل و توزیع آب در شبکه صورت گیرد. در این تحقیق مقایسه بین سازه¬های تنظیم سطح آب دارای دریچه آمیل و سرریز نوک اردکی در سناریوهای بهره¬برداری یکسان در برابر تغییرات شدید جریان از نظر عملکرد و کیفیت کلی کانال آبیاری با استفاده مدل هیدرودینامیکی ICSS در شبکه البرز واقع در استان مازندران صورت گرفته¬ است. سازه آب¬بند قطعه دوم کانال MC در وضع موجود دریچه آمیل می¬باشد. این مقایسه توسط شاخص¬های مولدن و گیتس صورت گرفته ¬است. 4 شاخص راندمان، کفایت، برابری و پایداری با توجه به دبی تحویلی به آبگیرها (خروجی از نرم¬افزار) محاسبه شده و نتایج براساس رابطه ترکیبی ارائه شده توسط محسنی موحد و منعم نشان داد که سرریز نوک¬اردکی از نظر عملکرد و کیفیت کلی کانال آبیاری نسبت به دریچه آمیل بهتر می¬باشد.