گل محمدی از نظر اقتصادی یکی از مهم ترین گیاهان دارویی و معطر ایران است.در شرایط کنونی بحران آب، استفاده ی بهینه از منابع آب خصوصا در بخش پر مصرف کشاورزی امری ضروری است. در اثر کم آبیاري در مصرف آب نسبت به آبیاري کامل می تواند صرفه جویی شود و البته در مقابل مقداري کاهش عملکرد نیز اتفاق می افتد. کاهش نسبی عملکرد در تیمارهاي کم آبیاري می تواند از طریق صرفه جویی در مصرف آب جبران گردد و حداکثر بهره وري آب را به همراه داشته باشد. به منظور بررسی بازده اسانس و عملکرد اسانس گل محمدی، آزمایشی به صورت آبیاری قطره ای سطحی و زیر سطحی و در سه سطح تأمین آب (100، 70 و 40 درصد مقدار تبخیر-تعرق پتانسیل) انجام شد. این آزمایش در قالب طرح كرت هاي خرد شده بر پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تکرار در مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبیعی استان کرمان در ايستگاه تحقيقاتي جوپار در سال های 1391و 1392 اجرا گردید. نتایج نشان داد که بازده اسانس و عملکرد اسانس در دو نوع سامانه آبیاری تفاوت معنی داری نداشتند اما با توجه به اینکه کارگذاری نوار های آبیاری در سامانه ی آبیاری قطره ای سطحی راحت تر است و هزینه ی حفاری و کارگذاری نوار در عمق خاک حذف می شود سامانه آبیاری قطره ای سطحی پیشنهاد می گردد. تیمار70 درصد تبخیر-تعرق پتانسیل بالاترین بازده اسانس را داشت. بالاترین میزان عملکرد اسانس با مقدار 61/43 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار 100 درصد تبخیر-تعرق پتانسیل بود. نهایتا تیمار 70 درصد تبخیر-تعرق پتانسیل به عنوان بهترین تیمار معرفی می-شود، زیرا با کاهش 30 درصدی آب آبیاری تنها 3/10 درصد کاهش عملکرد اسانس حاصل شد، علاوه بر این ارزشمند ترین فرآورده گل محمدی اسانس آن می باشد و در این تیمار بازده اسانس بیشتری حاصل شد. چنانچه زمین عامل محدود کننده تولید نباشد و تنها آب عامل محدود کننده باشد آنگاه می توان با آب صرفه جویی شده از طریق اعمال کم آبیاري سطح بیشتري را زیر کشت برد و عملکرد و در نهایت درآمد را افزایش داد.