گياهان دارويی از ارزش و اهميت خاصی در تأمين بهداشت و سلامتی جوامع هم به لحاظ درمان و هم پيشگيری از بيماري‌ها برخوردار بوده و هستند. با مطالعه در تمدن اقوام قدیمی به مصرف گیاهان دارویی به‌عنوان دارو، سم، مواد پاک کننده و رنگ بر می¬خوریم. گياه‌شناسي سنتي روش‌هاي ارزشمندي را براي شناسائي گياهان داروئي و داروهاي گياهي عرضه مي‌نمايد.اين بررسي با استفاده از پيمايش صحرايي و هم‌چنين باورها و اطلاعات مردم بومي منطقه و جمع‌آوري و شناسايي گياهان دارويي منطقه انجام گرفت، به اين‌صورت كه گونه‌هاي مختلف از مناطق مختلف مشخص شده جمع‌آوري شد و پس از شناسائي به صورت هرباريومي خشك گرديد. اكثريت گياهان شناسائي شده در طب سنتي منطقه به عنوان مدر، مقوي معده، التيام دهنده زخم‌ها استفاده مي‌شد. در اين تحقيق 30 گونه از گياهان داروئي شناسائي كه مي‌توان به اوكاليپتوس، خرزهره، رازيانه، خارخسك، هندوانه ابوجهل و غيره اشاره نمود. با توجه به خواص داروئي فراوان اين گياهان مي‌توان با مديريت صحيح و دقيق آن‌ها را مورد بهره‌برداري قرار داد. با توجه به محدود بودن منابع داخلي با اعمال يك مديريت حساب شده با توسعه طرح‌هاي اشتغالزايي بر مبناي كاشت گياهان داروئي سازگار با شرايط اكولوژيكي منطقه، نه تنها مي‌توانيم حداكثر توليد و بهره‌وري را داشته باشيم بلكه مي‌توان از اين منابع گران‌بها و با ارزش حفاظت كرد. هدف از این مطالعه، شناسایی و كاربرد برخی از گیاهان دارویی مهمی است که به طور گسترده به وسیله‌ي مردم محلی در درمان و پيشگيري بیماري‌ها، در منطقه‌ي سیستان مورد استفاده قرار می‌گیرند.