آب مهمترین عامل تولید در کشاورزی به شمار می رود و از آن جا که این نهاده در پیشرفت نقاط کشور به عنوان محدودترین عامل شناخته شده، کمبود آب برای تولید محصولات کشاورزی روز به روز افزایش می یابد و گسترش منابع جدید آب متحمل هزینه های زیادی است . بنابراین بهبود و افزایش بازده مصرف آب جهت حفظ امنیت غذایی آینده به خصوص در ایران که 90 درصد آب استحصالی در کشاورزی مصرف می شود لازم و ضروری به نظر می رسد.یکی ازبهترین راه کارهای بهره وری آب استفاده ازسیستم های نوین آبیاری می باشد که در این تحقیق به بررسی و ارزیابی این سیستم ها پرداخته ایم. در این ارزیابی از سیستم های آبیاری کلاسیک ثابت از معیارهای ضریب یکنواختی کریستیانسن (cu)، یکنواختی توزیع (DU)، راندمان پتانسیل کاربرد ربع پایین (PELQ)، راندمان کاربرد ربع پایین (AELQ) ، تلفات تبخیر باد (WPEL) تلفات نفوذ عمقی (DP) و کفایت آبیاری (ADirr) استفاده گردیده مقادیر متوسط این پارامترها برای 10 مزرعه ارزیابی شده به ترتیب: 97/68، 95/48، 55/46، 95/38، 20/9، 49/30، 1/65، درصد بدست آمد.
نتایج حاصل از میزان کفایت آبیاری درسیستم های آبیاری با توجه به ضمن کفایت آبیاری مزرعه که با مقادیر ضریب یکنواختی توزیع آب نشان داد. که مقادیر میزان کفایت آبیاری مزاعAN , SA , VB , FM , AH , AS بالای 70 درصد محاسبه گردید و در مزارع ST , SB , DR کفایت آبیاری کمتر از 50 درصد برآورد شد و در مزرعه MM میزان کفایت آبیاری 52 درصد بدست امده که در 10 سیستم آبیاری مورد ارزیابی 3سیستم آبیاری کامل صورت گرفته و در بقیه مزارع به علت وقوعپدیده کم آبیاری، راندمان واقعی و راندمان پتانسیل کاربرد برابربوده است.