گیاهان دارویی به گستره وسیعی از گیاهان گفته می‏شود که تمام یا اجزایی از آنها به صورت تازه، خشک یا فرآوری شده جهت تشخیص، درمان، پیشگیری، کمک به اعمال فیزیولوژیک و حفظ بهداشت بدن انسان یا حیوانات و دیگر گیاهان مورد بهره‌برداری قرار می‏گیرد.
استفاده از گیاهان دارویی و ترکیب‏های طبیعی آنها در صنایع به‌ویژه صنعت دارویی کاربرد بسیار وسیعی پیدا کرده است. این مهم از سوی سازمان بهداشت جهانی بسیار تأکید شده است. براین اساس به‌منظور جایگزینی داروهای شیمیایی بيشتر کشورهای جهان نسبت به سرمایه‏گذاری کشت و تولید انبوه گیاهان دارویی و استفاده از آن در صنایع دارویی، بهداشتی، آرایشی و غذایی اقدام نموده‏اند. این موضوع در کشور ایران به لحاظ ریشه فرهنگی و تنوع و غنای گونه‏ای و رویش گونه‏های مختلف گیاهان دارویی به‌دلیل تنوع آب و هوایی و شرایط اکولوژیک مختلف باید به‌عنوان یک باور مورد تأکید قرارگيرد، تا به‏عنوان یک ضرورت ملی در چارچوب برنامه مشخص و با شناخت علمی به حفظ، احیاء، اصلاح و توسعه و بهره‏برداری صحیح از گیاهان دارویی بتوان نقش مهمی در سلامت جامعه، اشتغال و صادرات گام برداشت.
تعداد جنس و گونه که از تیره نعناع گزارش شده متفاوت است. قهرمان(1373) گزارش داد که تیره نعنا 187 جنس و 3000 گونه دارد و در کل کره زمین پراکنده‏اند ولی بیشترین انتشار در منطقه مدیترانه است. در ایران حدود 49 جنس از تیره نعنا با چند صد گونه پراکنده‏اند. گیاهان عموماً علفی یکساله یا پایا و دارای ساقه های راست یا خزنده‏اند بعضی از آنها مانند Thymus ها ظاهر بوته مانند و ساقه‏های متعدد و چوبی شده دارند، در بین آنها بندرت نمونه‏های پیچیده یا درختچه مانند ممکن است یافت شود. از مشخصات این گیاهان آن است که ساقه‏های چهار گوش دارند. از قاعده ساقه آنها نیز غالباً ساقه‏های فرعی منشأ می‏گیرد که حالت خزنده در سطح زمین پیدا می‏کنند و یا درون خاک وارد گردیده به صورت ساقه زیر زمینی در می‏آیند. گیاهان تیره نعناع عموماً برگ‏های متقابل گاهی ساقه آغوش و بندرت فراهم دارند. گیاهان این تیره از نظر کلی دارای کاسه منتهی به 5 تقسیم و جام منتهی به 5 لوب می باشند 4 پرچم دارند که در حول یک مادگی 2 برچه‏ای قرار گرفته‏اند. میوه گیاهان تیره نعناع 4 فندقه‏ای و محتوی دانه های بدون آلبومن است گیاهان این تیره از نظر مشخصات تشریحی دارای اختصاصات کلی به قرار زیر می باشند. 1-انواع علفی آنها عموماً دارای دسته‏های کلانشیم در زوایای ساقه زیر بشره‏اند وجود این حالت باعث می‏گردد که ساقه این گیاهان ظاهر چهار گوش پیدا کند. 2- دسته‏های چوب – آبکش پسین در آنها معمولاً به وضع غیر ممتد و جدا از هم دیده می‏شود. 3- بشره ساقه و برگ این گیاهان غالباً مستور از تارهای ترشحی و غیر ترشحی به اشکال مختلف است.4- تارهای ترشحی اسانس در آنها دارای پایه یک یا دو سلولی منتهی به یک برجستگی 4 تا 8 سلولی و حتی بیشتر است. اسانس ترشح شده نیز معمولاً خارج از جدار سلولزی در زیر کوتیکول جمع می‏گردد و این خود باعث می‏شود که بشره در همان ناحیه کمی متورم جلوه نماید. در بین گیاهان تیره نعناع تعدادی جهت مصرف پزشکی، مصرف تغذیه‏ای جهت تهیه اسانس و بعضی برای زیبایی پرورش داده می‏شوند (زرگري، 1369).
گياهان دارويي و اسانس دار خانواده نعناعيان به دليل انعطاف اكولوژيكي بسيار زياد نسبت به اقليم‏هاي متنوع به عنوان يكي از ذخاير ژنتيكي مهم گياهي محسوب مي‏شوند و به واسطه وجود تركيبات معطره بسيار متنوع موجود در آنها در صنايع آرايشي و بهداشتي نيز كاربرد فراوان دارند (اكبرزاده،1382).
با توجه به اهمیت نقش گیاهان دارویی در بخش درمان و تجارت طی دهه اخیر مطالعات و تحقیقات در خصوص شناسایی گونه‌های دارویی رو به فزونی نهاده است از جمله می‌توان به کارهای زیر اشاره نمود:
حسینی و همکاران(1387)، به شناسایی گیاهان دارویی استان گلستان پرداختند. مشاهدات نشان داد که استان گلستان داراری 409 گونه دارویی است که 156 گونه در اراضی جنگلی، 98 گونه در اراضی مرتعی و 47 گونه در اراضی زارعی و مسکونی و 108 گونه به صورت مشترک در این اراضی پراکنش دارند. 45 گونه از گیاهان فوق نیز توسط مردم شناسایی شده و به صورت سنتی مورد استفاده قرار می‏گیرد. 70 گونه گیاهی نیز برای نخستین بار به عنوان گونه دارویی استان معرفی شدند.
سلطانی پور(1380)، بر اساس مناطق طبیعی، گیاهان دارویی استان هرمزگان را مورد بررسی قرار داد. دریافته‏های وی نشان داد که 218 جنس مربوط به 77 خانواده شناسایی گردید. 152 گونه در دشت‏های پهناور، تپه‏ها و دامنه کوه‏ها، 103 گونه مناطق کوهستانی، 26 گونه آبراهه‏ها، چشمه‏ها، جوی‏های آب و مناطق مرطوب، 16 گونه روی تپه‏های شنی ساحلی و حاشیه‏های کم ارتفاع آن، 16 گونه در اراضی شور و به نسبت شور رویش دارند. از این بین 209 گونه بومی استان و 172 گونه استفاده‏های درمانی رایج و سنتی دارند.
جاوید تاش(1380)، گیاهان دارویی استان فارس را مورد شناسایی قرار دادند در این کار به جمع آوري و شناسايي 483 نمونه گياه از 94 خانواده و 252 نمونه بذر از 73 خانواده اقدام شد. به علاوه مراحل فنولوژي تعداد 144 نمونه گياه از 41 خانواده مورد بررسي قرار گرفت.
اکبری‌نیا و باباخانلو (1381) گیاهان دارویی استان قزوین را مورد مطالعه قرار دادند. در نتیجه حدود 250 گونه دارویی در این استان جمع آوری و مشاهده شد که بیش از 40 نوع از گونه‌های آن توسط مردم جمع آوری و به بازار دارویی عرضه می شود.
اکبر زاده و همکاران (1389) گیاهان دارویی استان گیلان و قسمت های مورد استفاده آنها را مورد بررسی قرار دادند براساس نتايج بدست آمده 342 گونه دارويي از 95 خانواده و 229 جنس گياهي شناسايي شده است.
از دیگر کارهای انجام شده در این خصوص می توان به کار هوشیدری (1388)، رشوند (1390)، نعمتی پیکانی و جلیلیان (1391)، اکبری نیا و همکاران (1385)، رودی و همکاران (1387) نیز اشاره داشت