ساخت نیروگاه جهت استفاده از انرژی جزر و مد بهعنوان پدیدهای دائمی با ماهیتی رفت و برگشتی از گذشتههای دور تا کنون مرسوم بوده است. اما با وجود مزایای اقتصادی و زیست محیطی بیشمار این نیروگاهها، ساخت آنها معمولا بسیار پرهزینه بوده و اجرای چنین طرحهایی در نقاطی که در آنجا دامنه جزر و مد کمتر از 3 متر میباشد توجیه اقتصادی چندانی ندارد. در ایران نیز اخیرا مطالعاتی در زمینه استفاده از انرژی جزر و مد صورت گرفته است، که در نهایت با انجام آنالیزهای هزینه_فایده، در همه موارد رای بر عدم اجرای این طرحها داده شده است. لذا در این مقاله به بررسی ایجاد نیروگاه جزر و مدی با استفاده از سازهای هیدرولیکی تحت عنوان "سد لاستیکی" پرداخته شده، که علاوه بر ارزانی و سازگاری با محیط زیست مزایای بسیاری نسبت به سدهای بتنی دارند. با بکارگیری الگویی مناسب از سدهای لاستیکی جهت ایجاد حوضچههایی با مساحت مناسب در محل خورها و دهانه ورودی رودخانهها به دریا و در نتیجه هدایت حجم قابل توجهی آب دریا به سمت توربینهای تولید قدرت میتوان از اختلاف ارتفاع نچندان زیاد جزر و مد در بیش از 40 خور خلیج فارس از جمله خورموسی، بندر امام خمینی، بند عسلویه،خورد دورق و زنگی و... میزان قابل توجهی انرژی الکتریکی پاک جهت مصرف مناطق مجاور این نواحی تولید نمود.