هدف از این مطالعه بررسی اثر مسمومیت مزمن با سم علف کش آترازین بر برخی پاسخ های ایمنی ماهی شیربت بود. بدین منظور تعداد420 ماهی شیربت، ، به منظور تعیین LC50 ، تحت آزمایش سمیت حاد با سم علف کش آترازین قرار گرفتند. پس از تعیین سمیت حاد آترزین در این ماهی، میزان 5/1، 10/1و 20/1 میزان LC50 96 ساعته آترازین ماهیان بر اساس یک طرح کاملاً تصادفی با نسبت های یکسان در 9 آکواریوم تقسیم شدند. تیمار چهارم به عنوان تیمار کنترل در نظر گرفته شده و تا پایان دوره آزمایشی هیچ گونه سمی به آن افزوده نشد. در روزهای صفر، 7، 14 و 21 به منظور ارزیابی شاخص های سیستم ایمنی شامل فعالیت لایزوزیم سرم، فعالیت ضد باکتریایی سرم و تعداد گلبولهای سفید خونی، از ماهیان خونگیری صورت گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که سم آترزین در ماهی شیربت سمیت نسبتا بالایی داشته و این سمیت با افزایش افزایش غلظت سم آترزین و هم با افزایش مدت مجاورت با سم افزایش می یابد، همچنین نتایج نشان داد که قدرت باکتری کشی سرم و فعالیت کمپلمان سرم در تیمار 25/6 میلی گرم در لیتر سم آترزین کاهش معنی داری در هر سه مرحله نمونه گیری نسبت به تیمار کنترل داشت(P<0.05)، میزان فعالیت لایزوزیم در غلظت 25/6 میلی گرم در لیتر در هر سه مرحله نمونه گیری و در غلظت 13/3 میلی گرم در لیتر فقط در روز 7 و 21 کاهش فعالیت نسبت به کنترل مشاهده شد(P<0.05). در مورد تعداد گلبولهای سفید خونی نیز در تیمار 25/6 کاهش تعداد گلبول¬های سفید در هر سه مرحله نمونه گیری، در تیمار 13/3 میلی گرم در لیتر در روز 14 و 21 نمونه گیری و در غلظت 65/1 میلی گرم در لیتر فقط در روز 21 کاهش معنی دار نسبت به کنترل مشاهده شد(P<0.05). بطور کلی می توان نتیجه گرفت که قرار گرفتن طولانی مدت ماهی شیربت در معرض غلظت بالای آترزین منجر به ایجاد تغییرات فيزيولوژيك در ماهی شیربت می گردد، لذا استفاده از علف کش آترازین باید در حداقل میزان مؤثر و ترجیحا در مناطقی که زه آب مزارع به آب های آزاد راهی ندارد، مورد استفاده قرار گیرد