تالاب ها، پارک هاي ملي و پناهگاههاي حيات وحش از مهم ترين سرمايه هاي اکولوژيکي به شمار مي¬روند، از اين رو اطلاع از ویژگی¬های آنها نقش اساسي در کيفيت مديريت اين گونه مناطق دارد. تالاب‌های استان مازندران با وجود موقعیت ویژه و منحصر بفردی که درمیان تالاب‌های سایر استان‌ها دارند به دلیل عدم توجه کافی با تهدیدات زیادی مواجه می باشند، از این‌رو ضروری به نظر می‌رسید که این تالاب‌ها به‌صورت تطبیقی- مقایسه‌ای مورد بررسی قرار گرفته و از لحاظ معیارهای مختلف با هم مقایسه شوند. براساس نتایج این مطالعه، استان مازندران به عنوان یک استان ساحلی در شمال ایران دارای سه تالاب طبیعی بوده که حدود 2.89 % از مساحت آن را به خود اختصاص داده است. تالاب میانکاله از نوع ساحلی و متأثر از رفتارهای دریایی و دارای آب دائمی و لب¬شور است. تالاب فریدون¬کنار و دریاچه ولشت از نوع تالاب¬های داخلی و دارای آب شیرین و دائمی هستند. همچنین از نظر ویژگی‌های حفاظتی تالاب میانکاله با داشتن عناوین پناهگاه حیات وحش، ذخیره¬گاه زیست¬کره، تالاب بین المللی و منطقه مهم پرندگان (IBA) بیشترین عنوان حفاظتی را داراست. تالاب فریدون¬کنار نیز دارای عنوان پناهگاه حیات وحش، تالاب بین المللی و منطقه مهم پرندگان (IBA) است. مهمترین عوامل تهدید در این تالاب¬ها شامل فعالیت های کشاورزی و دخل و تصرف در اراضی پیرامون با میزان100%، فعالیت¬های صنعتی، آلاینده های شهری، چرای دام، برداشت بیش از حد از گیاهان، صید غیر مجاز و شکار و برداشت غیر مجاز جانوران با 66%، و احداث راه و گردشگری بدون برنامه با 33% در این تالاب¬ها مشاهده می¬شوند. نتایج نهایی این مطالعه نشان داد که از لحاظ کد رامسر تالاب میانکاله دارای کدA & E ، فریدون¬کنار دارای کد TP & 3 و دریاچه ولشت دارای کد O هستند. علاوه بر این مطلب، مطابق سیستم طبقه¬بندی MedWet تالاب‌ میانکاله از نوع دریایی، تالاب فریدون¬کنار از نوع مردابی و دریاچه ولشت از نوع دریاچه¬ایی هستند.