زخم به عنوان قطع پیوستگی سلولی و اتصال آناتومی یک بافت تعریف می شود. زخم ممکن است از طریق فیزیکی، شیمیایی، حرارتی، میکروبی یا ضایع شدن ایمنی بافت ها تولید گردد. فرایند ترمیم زخم عبارت است از وقایع رویدادهای تلفیقی سلولی و بیوشیمیایی که به تشکیل دوبارۀ بی نقصی ساختاری و اساسی همراه با بازیافتن استحکام در بافت های آسیب دیده منجر می شود. این مقاله در مورد پتانسیل ترمیم زخم توسط گیاهانی بحث می کند، که برای محققین بواسطۀ توسعۀ فرمولاسیون های جدید ترمیم زخم جهت استفادۀ بشر مفید هستند.