منطقه حفاظت شد‌ه پرور د‌ر50 کیلومتری شمال شرقی‌ شهرستان‌ سمنان ‌و‌ د‌ر موقعیت '53 °35 تا '19 °35 عرض شمالی و '19 °53 تا '47 °53 طول شرقی قرار د‌ارد. و مساحت آن 66 هزار و 626 هكتار است.
هدف از این تحقیق در ابتدا بررسی فلور منطقه حفاظت شده و سپس شناسایی گیاهان دارویی و شناخت موارد ناشناخته کاربرد آنها براساس دانش و تجربه اهالی بومی بوده است. طی سال های 1390-1387 فلور گیاهان دارویی منطقه مطالعه شد. با استفاده از نقشه های جغرافیایی روستاهای منطقه شناسایی و تفکیک شدند با به کارگیری تجارب افراد بومی، نحوه و زمان جمع آوری و خصوصیات دارویی گیاهان در پرسشنامه هایی ثبت شد. تعداد 48 گونه گیاهی دارویی پرکاربرد (45 جنس و 25 تیره) در منطقه شناسایی و اطلاعات درمانی گونه های مذکور ثبت شد. از بین گونه های شناسایی شده در منطقه یک گونه متعلق به نهانزادان آوندی (یک گونه سرخس)، 3 گونه متعلق به بازدانگان، 2 گونه متعلق به تک لپه ای ها ( 2 جنس و 2 تیره) و بقیه متعلق به دولپه ای ها هستند. از شناخته شده ترین و پرکاربردترین گیاهان منطقه می توان سرو کوهی (Juniperus excelsa)، زرشک (Berberis vulgaris)، پونه (Mentha longifolia)، آویشن کوهی (Thymus kotschyanus) و مریم نخودی (Teucrium polium) را نام برد. همچنین مشخص شد که خانواده نعناعیان (Lamiaceae) و گل سرخیان (Rosaceae) هر کدام با 7 گونه بیشترین تعداد گونه های دارویی را دارا می باشد. بیشترین موارد مصرف گیاهان دارویی منطقه به درمان بیماری های دستگاه گوارش، دستگاه گردش خون و دستگاه دفع ادرار مربوط می باشد. در رتبه های بعدی ملاحظه شده است که برای درمان بیماری های عفونی و سرماخوردگی، بیماری های ناشی از اختلالات عصبی و بیماری های پوستی نیز و به طور وسیعی از گیاهان دارویی استفاده می شود.