اين آزمايش به منظور بررسي تاثیر تنش خشکی بر برخی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک روي 28 ژنوتيپ گندم با سطوح پلوئیدی تترا و هگزا در دو محيط رطوبتي (عدم تنش خشكي و تنش خشكي) در قالب طرح بلوک کامل با سه تکرار انجام شد.
صفاتی از قبیل عملکرد و اجزای آن، ارتفاع، شاخص برداشت،رسیدگی فیزیولوژیک، محتوی نسبی آب برگ، کلروفیل و پرولین اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بین ژنوتیپ های مورد بررسی از نظر تمام صفات مورد مطالعه به جز محتوی نسبی آب برگ و میزان کلروفیل در هر دو شرایط رطوبتی تفاوت معنی دار وجود داشت. همچنین اثر متقابل رقم و محيط براي اکثر صفات معني دار بود که حاکي از واکنش متفاوت ژنوتيپ ها به محيط هاي رطوبتي مي باشد. در مقایسه میانگین ها نیز مشاهده گردید تنش آبی موجب کاهش تمام صفات به جز میزان پرولین و وزن صد دانه شده به طوریکه بیشترین درصد کاهش به ترتیب مربوط به صفات تعداد دانه در سنبله (69/34 %)، عملکرد دانه (59/31 %) و تعداد سنبله در متر مربع (14/25 %) بود. اگرچه وجود شرایط تنش خشکی باعث کاهش عملکرد دانه در ارقام مختلف نسبت به شرایط عدم تنش شد، اما برخی از ژنوتیپ¬ها تنش خشکی را بهتر تحمل کرده و کاهش عملکرد کمتری داشتند. به عنوان مثال در شرایط تنش آبی ژنوتیپ های شماره 6، 9 و 19 از نظر وزن 100 دانه و ژنوتیپ های شماره 9، 22 و 28 از نظر عملکرد دانه به عنوان مطلوب ترین ژنوتیپ ها شناسایی شدند. به منظور بررسی روابط بین صفات تحت شرایط تنش و عدم تنش ضرایب همبستگی محاسبه شد که نشان داد میزان همبستگی صفات در شرایط تنش خشکی به میزان چشمگیری کاهش یافته است. در بین اجزای عملکرد در شرایط تنش بیشترین همبستگی بین تعداد دانه و عملکرد دانه (653/0= r) و در شرایط بدون تنش بیشترین همبستگی بین وزن کل سنبله ها با عملکرد دانه (664/0=r) مشاهده شد.