تحقیقات سازمان بهداشت جهانی نشان می دهد که بیش از 80 درصد جمعیت جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه و مناطق دور افتاده که فاقد امکانات بهداشتی و رفاهی مناسب و جدید هستند، از گیاهان دارویی و ذخایر غنی طب سنتی و طب گیاهی بومی به منظور رفع نیازهای اولیه بهداشتی و درمانی خود بهره می گیرند. یکی از بزرگترین تیره های گیاهان دارویی، تیره چتریان(Umbelliferae) است که در جهان 466 جنس و بیش از 3700 گونه را دارا می باشد و در ایران 119 جنس و 358 گونه از این تیره معرفی شده است. گیاهان دارویی گشنیز (Coriandrum sativum L.) و شوید (Anethum graveolens L) نیز در این تیره قرار می گیرند که علاوه بر مصارف دارویی در تهیه غذا هم به کار می روند. اکثر مردم خصوصاً در ایران تا حدی این دو گونه گیاهی را شناخته و در طول زندگی بارها از آنها استفاده نموده اند زیرا شناخت این دو گونه مختص به افراد با سواد یا حتی سن و جنس خاصی نیست و تمامی قشرهای مردم از کودکان تا افراد مسن، زنان و مردان، افراد بی سواد و تحصیل کرده با نام این دو گونه و تا حدی خواص آنها آشنا هستند. هدف از ارائه این مقاله معرفی این دو گیاه شامل گیاهشناسی، نیاز اکولوژیکی، آماده سازی خاک، تاریخ و فواصل کاشت، کاشت، داشت، برداشت، دامنه انتشار، بخش مورد استفاده، خواص دارویی، عوارض جانبی، هشدارها و موارد مصرف آنها است. برای مثال از خواص دارویی گشنیز می توان ضد نفخ، نیرو بخش، ضد تشنج، هضم کننده غذا و ضد کرم، استفاده در بیماری های چشم و دهان و دندان و دیابت و ... و از خواص شوید، درمان درد معده، سرما خوردگي، سرفه، مشكلات ادراري، تشنج و اسپاسم ، مدر، زیاد کننده شیر مادران، لاغر کننده و ... نام برد.