تنش رطوبتی مهم‌ترین عاملی است که در بیشتر مراحل رشد گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه‌خشک با ایجاد محدودیت در رشد، دستیابی به عملکرد بالا را دشوار می‌سازد و کاهش رشد در اثر کم‌آبی به مراتب بیشتر از سایر تنش‌های محیطی است، بنابراین استفاده بهینه از آب در بخش کشاورزی نقش مهمی در حیات بشر دارد. کاربرد برخی کودهای بیولوژیکی از قبیل هیومیک‌اسید می‌تواند در شرایط محیطی متغیر، بدون اثرات مخرب زیست‌محیطی، موثر باشد. به همین منظور با هدف بررسی اثرات هيوميك‌اسید در آب آبياري بر عملكرد و نیتروژن گیاه در ذرت تحت شرایط تنش رطوبتی آزمايشي درسال 1391 درگلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمايشي شامل سه سطح هيوميك‌اسید ( 0، 10 و 20 کیلوگرم در هکتار) و سه سطح تنش رطوبتی (100، 70 و 40 درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج نشان داد که تنش رطوبتی، جذب نیتروژن و عملکرد ذرت را به طور معنی‌داری کاهش داد، در حالی که کاربرد هیومیک‌اسید اثرات نامطلوب تنش رطوبتی را کاهش داده و باعث افزایش معنی‌دار جذب نیتروژن و عملکرد گیاه شد، ولی این افزایش در کاربرد 10 کیلوگرم هیومیک‌اسید نسبت به شاهد معنی‌دار نبود. در واقع به نظر می‌رسد این مواد می‌توانند اثرات تنش کم آبی بر گیاه را کاهش داده و منجر به افزایش عملکرد در مناطق خشک ونیمه‌خشک گردند.