گندم از مهم‌ترین گیاهان غذايي دنیا است كه نيازهاي انرژي و پروتئيني بسیاری از مردم را تأمين مي‌كند. سطح وسيعي از زمین‌های كشاورزي دنيا در شرایط اقلیمی گوناگون حتي در نواحي خشك و کم آب به كشت و توليد این محصول اختصاص دارد. چنين اهميتي موجب شده كه تحقيقات گسترده و عميقي در مورد افزایش تولید گندم از طرق مختلف به‌ویژه از طریق اصلاح ژنتیکی با استفاده از ژرم‌پلاسم بومی و خویشاوندان وحشي آن به عمل‌آورند. از طرفی افزايش جمعيت دنيا بسيار سريع بطوريكه رشد جمعيت در كشورهاي توسعه‌یافته 4/0 درصد و در كشورهاي درحال‌توسعه 2/2 درصد بوده و پیش‌بینی‌شده است که جمعيت دنيا در سال 2025 به 2/8 ميليارد نفر برسد و تقاضا برای گندم در جهان 40% افزایش می‌یابد. باوجوداین در سال 2002 سطح زير كشت گندم در جهان حدود 5/210 ميليون هكتار (تقریباً 15 درصد زمین‌های زراعی دنیا) بوده و در سال 2008 فقط 4 درصد به اين آمار اضافه‌شده است. رفع اين ناهماهنگي مستلزم افزايش عملكرد محصولات كشاورزي در واحد سطح بوده كه اين كار به‌عنوان مهم‌ترین راه چاره براي نجات بشريت از فقر و گرسنگي مطرح‌شده و عمدتاً متكي به اصلاح نباتات و ايجاد ارقام پر محصول با خصوصيات كمي و كيفي بالا مي‌باشد. دسترسی به تنوع ژنتيكي اساس و پايه كار بهنژادی است و موفقیت يك بهنژادگر گياهي در انجام برنامه‌های اصلاحی به شناسايي اجداد وحشي گونه موردنظر، ايجاد جمعيت‌هاي داراي تنوع ژنتيكي و انتخاب ژنو تیپ‌های برتر از داخل اين جمعيت‌ها بستگی دارد.