تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل محدود کننده رشد و عملکرد گیاهان در بسیاری از مناطق جهان است. یکی از راهکارهای مهم برای افزایش عملکرد در شرایط تنش و همچنین حفاظت از محیط زیست، استفاده از قارچ های مایکوریزا می باشد. لذا به منظور مطالعه اثرات تلقیح گیاه ریحان با گونه های مختلف مایکوریزا به لحاظ خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت گلدانی در سال 1392 در سه تکراردر دانشگاه کردستان انجام گردید. آزمایش شامل سه فاکتور آبیاری دارای دو سطح 3/0- بار (شاهد یا عدم تنش) و 7- بار (تنش خشکی)، کاربرد گو نه های مختلف مایکوریزا در چهار سطح شامل شاهد فاقد مایکوریزا، استفاده از گونهGlomus mossea و گونه Glomus hoei به تنهایی و ترکیبی از دو گونه و نیز فاکتور رقم شامل ارقام سبز و بنفش ریحان بود. نتایج نشان داد که تنش خشكي تأثير معني داري بر صفات مورد ارزيابي داشت، به طوري كه با كاهش ميزان رطوبت خاك، مقدار بیوماس، وزن خشک ساقه، وزن خشک ریشه، وزن خشک برگ، محتوای نسبی آب برگ و ارتفاع ساقه کاهش یافت. تلقیح گیاه با قارچ هاي مایکوریزا نیز بر پارامترهاي رشدي معني دار بود. ضمن اینکه بین ارقام نیز به لحاظ این پارامترها اختلاف معنی داری وجود داشت. گياهان تلقیح شده با قارچ هاي AM در مقایسه با گياهان تلقیح نشده از رشد وعملكرد بیولوژیکی بيشتري هم در شرايط تنش خشكي و هم در شرايط بدون تنش برخوردار بودند.