به منظور مطالعه‌‌‌ ژنتیکی تحمل به خشکی در صفات ارتفاع بوته، طول پدانکل، طول ریشک، طول سنبله و وزن سنبله، 7 رقم گندم نان شامل ارقام هامون، الموت، C-84-12، گاسپارد، قدس، مغان 1 و افشار به عنوان والدین و هیبرید‌های حاصل از تلاقی‌های یک‌طرفه آن‌ها با استفاده از تلاقی‌های دای‌آلل، از روش گریفینگ استفاده گردید. این تحقیق در سال زراعی92-1391 با استفاده از طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، تحت شرایط تنش خشکی انجام گردید. بر اساس نتایج تجزیه واریانس، میانگین مربعات ژنوتیپ‌ها برای صفات مذکور معنی‌دار بود. این امر نشان‌دهنده‌ تنوع ژنتیکی بین ارقام و هیبرید‌های حاصل می‌باشد. رقم هامون در صفات طول پدانکل و ارتفاع بوته بالاترین میانگین را نشان داد. بیشترین میزان میانگین و ترکیب پذیری عمومی برای صفت وزن سنبله در رقم C-84-12 مشاهده گردید. ترکیب‌پذیری های عمومی و خصوصی معنی‌دار بودند که نشان‌دهنده‌ نقش اثرات افزایشی و غیرافزایشی ژن‌ها در کنترل ژنتیکی صفت مورد مطالعه است. تنها در صفت ارتفاع بوته ترکیب پذیری عمومی مثبتی مشاهده نگردید. تلاقی الموت × C-84-12 نیز ترکیب‌پذیری خصوصی مثبت و معنی داری را برای صفت طول سنبله و طول پدانکل نشان داد. در صفت طول ریشک بالاترین میانگین در رقم گاسپارد مشاهده گردید و تلاقی هامون × گاسپارد بالاترین ترکیب‌پذیری خصوصی را دارا بود، بنابراین نتاج حاصل از این تلاقی‌ها می‌تواند منشأ گزینش هیبرید‌های با صفات مطلوب قرار گیرد. بيشترين مقدار هتروزيس منفي براي ارتفاع بوته بدست آمد. منفي بودن متوسط هتروزيس بيانگر اين است كه هیبرید‌ها به طرف والدي كه ارزش عددي كمتري را براي صفت مورد نظر دارد، گرايش داشتند كه از نظر اين صفت يك مزيت محسوب مي‌شود.