در دهه گذشته پذیرش و محبوبیت استفاده از درمان‌های طبیعی و گیاهی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه افزایش یافته است. اثر درمانی داروهای گیاهی وابسته به حضور مواد موثره در غلظت مناسب و همچنين عدم وجود مواد سمي و مضر در فرآورده‌ي گياهي می‌باشد. با استفاده از فرایندهای استاندارد کردن، صحت شناسایی، ایمنی، کارایی، اثر بخشی، پایداری و اطمینان از وجود مقدار معين مواد موثره در محصول گیاهی حاصل می‌شود. استاندارد کردن باید در همه زمینه‌ها، از مطالعه و کشت گیاه دارویی تا کاربرد بالینی را در برگیرد. ترکیبات گیاهی باید عاری از آلودگی‌های میکروبی و شیمیایی باشند. معمولا خارج کردن همه آلودگی‌ها ممکن نیست، بنابراین باید تا حد امکان محدود شوند. آلودگی‌هایی مثل میکروارگانیسم‌ها، فلزات سنگین، آفت‌کش‌ها و...می‌توانند در کیفیت، ایمنی و کارایی داروهای گیاهی دخالت کنند. آزمون‌هایی برای تعیین باقیمانده آفت‌کش‌ها، عناصر سمی و روش شمارش میکروبی برای به حداقل رساندن اثرشان در محصول نهایی صورت می‌گیرد. روش‌های کروماتوگرافی و اسپکتروفوتومتری نقش مهمی در کنترل کیفیت داروهای گیاهی بازی می‌کنند. با توجه به اهميت روش‌هاي استانداردسازي در كنترل كيفي گياهان داروئي و فرآورده‌هاي آنها، در اين مقاله مروری به بررسی روش‌های مختلف استاندارد‌سازی گیاهان داروئي و داروهاي گياهي از جنبه‌های فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و زیستی پرداخته شده است.