زردآلو ( Prunus armeniaca) یکی از مهمترین میوه های هسته دار در مناطق مختلف جهان است. با استفاده از روش های نوین بیوتکنولوژی می توان ژن های مفید از جمله ژن های مقاومت به تنش های زیستی و غیر زیستی را به گیاهان منتقل کرد. هدف از این آزمایش ارائه یک پروتوکل باززایی درون شیشه¬ای مناسب بر روی گیاه زردآلو جهت انتقال ژن های مقاومت به تنش های زنده و غیر زنده در آینده می¬باشد. ریزنمونه ¬های هیپوکوتیل و کوتیلدون از بذور رسیده زردآلو رقم محلی رجبعلی در شرایط استریل جدا شد و بر روی محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) با ترکیبی از هورمون¬های سیتوکینینی TDZ، BAP و Kinetin وهورمون¬های اکسین IBA، NAA قرار گرفتند. در این بررسی علاوه بر ترکیبات هورمونی، تاثیر حضور یا عدم حضور نور و نوع ریزنمونه نیز بر باززایی ساقه نابجا زردآلو مورد مطالعه قرار گرفت. این بررسی درقالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که ترکیب هورمونی 5/4 میکرومولار Kinetin به همراه 9 میکرومولار BAP و 5/5 میکرومولار NAA و همچنین ترکیب هورمونی 5/2 میکرومولارIBA و 5/7 میکرومولارTDZ بالاترین میزان درصد باززایی را به ترتیب بر روی ریزنمونه های کوتیلدون (25/66 درصد) و هیپوکوتیل (50درصد) درشرایط تاریکی داشتند.