با توجه به اهميت گياه دارويي بادرنجبويه (Melissa oficivalish L.) به ويژه در صنعت داروسازي و فراواني اراضي خاك شور در كشور و همچنين تحقيقات اندك بر روي جوانه‌زني اين گياه، آزمايشي با هدف بررسي اثر پرايمينگ نانوذره آهن در پنج سطح (0- 20- 40- 60- 80 پي‌پي‌ام) و عامل شوري در چهار سطح (0- 2- 5- 10 دسي‌زيمنس بر متر از نمك NaCl) در سه تكرار بر پايه طرح بلوك كامل تصادفي در سال 1395 دانشگاه پيام‌ نور تهران به اجرا درآمد. هر واحد آزمايشي شامل1 عدد پتري‌ديش به قطر 70 ميلي‌متر بود كه درون آن 40 عدد بذر قرار داده شد و از محلول تيماري نانوذره آهن 8 ميلي‌ليتر و محلول شوري 6 ميلي‌ليتر به آن اضافه گرديد. هر يك روز در ميان يادداشت‌برداري از بذر جوانه‌ زده تا پايان روز 21 به عمل آمد و پس از جوانه‌زني ميانگين طول ريشه‌چه، طول ساقه‌چه، وزن تر و وزن خشك و ميزان فعاليت آنزيم كاتالاز و پراكسيد هيدروژن اندازه‌گيري شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد اثرات متقابل تيمار پرايمينگ نانوذره آهن تحت تنش شوري براي همه صفات در سطح 01/ 0داراي اختلاف معني‌دار بود، اثرات متقابل آن‌ها معني‌دار نبود. در نهايت پرايمينگ سبب بهبود مؤلفه‌هاي جوانه‌زني و رشد گياهچه بادرنجبويه در شرايط تنش شوري شد. با افزايش غلظت نانوذره آهن جذب در مقياس نانو بيشتر صورت گرفت، به دليل سميت ايجاد شده شاخص‌هاي رشدي گياه كاهش يافت و تنش اكسيداتيو در گياه القا شد كه گياه براي مبارزه با راديكال‌هاي آزاد توليد شده فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌آكسيداني خود را افزايش داد.