خشکی يكي از مهمترين تنش هاي محيطي است كه توليد محصولات زراعي را تحت تأثير قرار مي دهد. بنابراين جهت ادامه توليد محصولات زراعي در مناطق خشک و نیمه خشک، ارقامي مورد نياز هستند كه در شرايط تنش خشکی از رشد مناسبي برخوردار بوده و آستانه كاهش عملكرد آنها بالا باشد. سویا از نظر مقاومت به خشکی در گروه گیاهان حساس قرار می گیرد بنابراين افزايش عملكرد سويا مستلزم انتخاب ارقام مقاوم و سازگار با شرايط اقليمي خشك يا كم آب ايران مي باشد. در اين تحقيق ، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي با سه تكرار اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل 4 ژنوتيپ سويا (Ford، Hill ، Dayr و Sahar) و 6 سطح تنش خشکی (1- شاهد یا آبیاری در تمام مراحل رشد به طور منظم 2- تنش شدید در مرحله رشد رویشی 3- تنش شدید در مرحله گلدهي 4- تنش شدید در مرحله غلاف دهی 5- تنش شدید در مرحله گلدهی و غلاف دهی 6- تنش ملایم در تمام مراحل رشد) بودند. با بررسی صفات وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، طول ریشه و قطر ریشه مشخص شد رقم Hill متحمل ترین رقم به تنش خشکی و رقم Ford حساسترین رقم به تنش خشکی در بین 4 رقم بررسی شده بودند و همچنین مشخص شد خشکی باعث کاهش معنی داری در صفات ذکر شده می گردد و تیمار شاهد (آبیاری در تمام مراحل رشد به طور منظم ) به عنوان بهترین تیمار و تیمار تنش شدید در مرحله گلدهی و غلاف دهی حساس ترین تیمار بود. با بررسی مراحل مختلف رشد سویا به تنش شدید خشکی مشخص شد که حساس ترین مراحل رشد سویا به تنش خشکی مراحل گلدهی و غلاف دهی می باشند.