ﺧﺸﮑﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤـﺪود ﮐﻨﻨـﺪه رﺷـﺪ ﮔﯿﺎﻫـﺎن ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن و ﺷﺎﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﻨﺶ ﻣﺤﯿﻄﯽ اﺳﺖ. تنش خشکي با شروع یک تنش اکسيداتيو همراه است، به منظور بررسي اثر پراکسيد هيدروژن به عنوان آنتي اکسيدان جهت کاهش صدمات ناشي از کمبود آب در گل همیشه بهار، آزمایشي به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفي با سه تکرار در شرایط گلخانه ای انجام شد. تيمارهای مورد آزمایش شامل سه سطح پراکسيد هيدروژن، به صورت محلول پاشي( صفر، سه و شش ميلي مولار) و سه رژیم آبیاری (دو، چهار و شش روز) بودند. در این آزمایش استفاده از محلول پراکسید هیدروژن و اثر متقابل آن با رژیم آبیاری در سطح احتمال 1% معنی دار بوده است. به طوری که با افزایش فواصل آبیاری، تعداد گل و برگ، سطح برگ، محتوای آب نسبی اندام هوایی و ریشه، کاهش یافت. در تمام صفات بیشترین عملکرد در تیمار 2 روز آبیاری و پراکسید هیدروژن 0 میلی مولار و کمترین میزان در تیمار 6 روز آبیاری و پراکسید هیدروژن 6 میلی مولار مشاهده شد. به نظر مي رسد كه در شرايط تنش كم آبي، محلول پاشی پراکسید هیدروژن تاثير محسوسي بر خصوصيات ريخت شناسي در گياه هميشه بهار ندارد.