مديريت بقايا يكي از اركان اصلي توليد در كشاورزي مدرن و پايدار بوده و چگونگي جايگزيني بقاياي گياهي بجاي مواد شيميايي، استفاده بهينه از آن‌ها (چه به‌صورت مستقيم و چه غيرمستقيم، در راستاي تأمین بخش مهمي از مواد آلي خاک، خوراک دام و ماده اوليه بستر کشت قارچ)، جلوگيري از هدر دادن مواد و كاهش هزينه‌ها را بررسي می‌کند. چگونگي برخورد با بقاياي گياهان زراعي هموار يكي از مسائل اصلي كشاورزي بوده و كشاورزان هميشه با اين مسئله درگير بوده‌اند كه چگونه با بقاياي گياهي برخورد كنند تا كمترين تأثیر سوء را بر عملكرد و كشت و كار گياه بعدي بگذارد. به همين دليل از دیرباز روش‌هایی چون سوزاندن بقاياي گياهي، خاک‌پوش کلشي و شخم زدن آن‌ها در خاك مطرح بوده است. هر يك از اين روش‌ها با توجه به تأثیری كه بر تنوع عناصر غذايي، ميزان عناصر غذايي، مواد آلي خاك، فعالیت‌های بيولوژيكي خاك و ... دارند، به‌طور مستقيم يا غیرمستقیم بر گیاه زراعي بعدي اثر مي‌گذارند. در اين تحقيق سعي شده تأثیرات سه روش مديريتي شخم بقايا، سوزاندن بقايا و خاک‌پوش کلشي بدون اينکه مقياس‌هاي بين آن‌ها انجام شود بررسي شوند.