هدف از این تحقیق بررسی ویژگی‎های مورفولوژی، فنولوژی، موارد استفاده و اثرات شوری برگونه شوررویی Puccinellia distans می‎باشد. P. distans گياهي است از خانواده گرامينه، ارتفاع 10سانتيمتر، ساقه‌ها راست، كلافي، دائمي به ارتفاع 60 سانتی متر، گسترده يا خوابيده روي زمين است. شروع رشد این گونه اواخر مهر شروع و اوایل آبان با بارندگی های پائیز تا اوخر زمستان داری رشد بطئی بوده و از اسفند ماه رشد سریع آنها آغاز می شود. P. distans از ارزش غذایی و علوفه ای خوبی برخوردار است، می تواند از جنبه علوفه‎ای مد نظر باشد. این گونه در مرحله رشد رویشی ضمن برخورداری از پرروتیین بالا (16-13 درصد)، از ارزش رجحانی بیشتری نسبت به سایر گونه برخورددار می باشد. از این گیاه می ¬توان برای اصلاح مراتع شور و چرای دام استفاده کرد. بنابرین برای پروژه های اصلاح و احیای به ویژه مراتع شور حائز اهمیت است. غلظت 200 میلی مولار کلرید سدیم سبب کاهش میزان بخش های هوایی و ریشه گیاه می شود در حالی که در غلظت های پایین تر از200 میلی مولار تاثیر بر روی ریشه یا بخش های هوایی گیاه ندارد. شوری منجر به کاهش وزن تر بخش‎های هوایی و کل گیاه، وزن خشک ریشه و کل تعداد برگ های گیاه می گردد. همچنین شوری باعث افزایش قندهای محلول در ریشه گیاه می شود، ولی تاثیری بر میزان قند بخش های هوایی ندارد. افزایش شوری موجب افزیش لیگنینی شدن بخش های هوایی می‎ شود ولی بر لیگنین شدن ریشه تاثیری ندارد. افزایش شوری باعث افزایش سلولز در بخش¬ های هوایی و ریشه گیاه می شود.