گياهان دارويي يکي از منابع مهم توليد دارو هستند که بشر ساليان دراز ، از آنها استفاده نموده است و در حال حاضر نه تنها ارزش خود را در زمينه توليد دارو از دست نداده اند بلکه اهميت آنها نيز فزوني يافته است فناوري زيستي قادر است کارائي گياهان دارويي را جهت توليد دارو افزايش دهد.کشت سلول ، بافتها و اندامهاي گياهي امکان تکثير سريع و انبوه بسياري از گياهان دارويي مهم را فراهم نموده است.گياهان دارويي به دليل توام بودن ماهيت طبيعي و وجود ترکيبات همولوگ دارويي در آنها ، با بدن سازگاري بهتري دارند و معمولا"فاقد عوارض ناخواسته دارويي شيميايي هستند ، به خصوص در موارد مصرف طولاني و در بيماريهاي مزمن ، بسيار مناسب تر مي باشند.استفاده از ترکيبات داروئي مشتق از گياهان ، نه تنها قدمت زيادي دارد بلکه به دليل عوارض جانبي بي شمار داروهاي شميايي از يک سو و نارسائي هاي متعدد طب نوين در درمان برخي از بيماريها ، گذشت زمان ، بارديگر پرورش و توليد گياهان دارويي با رشد قابل توجهي روبرو شده است.استفاده از روشهاي بيوتکنولوژي از جمله کشت بافت که شامل باززائي در شرايط آزمايشگاهي ، باززائي از طريق جنين زائي سوماتيک ،حفاظت گونه هاي گياهان داروئي از طريق نگهداري در سرما، ، توليد متابوليست هاي ثاونيه از گياهان دارويي به منظور تکثير و افزايش توان ژنيتيکي آنها و همچنين شناسايي سريعتر و دقيق تر ژنوتيپ هايي که فرآورده بيشتري توليد مي کنند،مي تواند بسيار مفيد و از لحاظ تجاري بسار سود آور باشد. اين مقاله به بررسي کاربردهاي بيوتکنولوژي براي باز زائي و انتقال ژنيتکي براي افزايش توليد متابوليت هاي ثانويه در شرايط آزمايشگاهي در گياهان داروئي مي پردازد.