نيشکر يک محصول اقتصادي مهم مي باشد که بعلت ساکارز بالا و ميزان فيبر پايين داراي مزيت بالايي مي باشد. ميزان موفقيت در تکنولوژي کشت بافت نياز مبرم به دانستن احتياجات غذايي بافت و سلولهاي مورد کشت دارد. اين آزمايش به منظور بهينه سازي و بررسي شرايط تکثير و ريزازديادي گياه نيشکر به صورت فاکتوريل در سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفي انجام شد. قطعات جداکشت حاوي يک جوانه¬ي جانبي در دو نوع محيط کشت MS جامد و مايع حاوي غلظتهاي 1 ،2 و 3 ميلي گرم برليتر بنزيل آمينو پورين (BAP) و 2/0 ميلي گرم برليتر نفتالن استيک اسيد (NAA) کشت شدند. نتايج آناليز داده¬ها نشان داد که گياهچه ها از نظر شاخص¬هاي ريزازديادي در غلظتهاي مختلف هورمون BAP داراي اختلاف معني¬داري مي¬باشند. تعداد جوانه¬ها، وزن تر، وزن خشک و همچنين نرخ تکثير در دو محيط کشت جامد و مايع با غلظت 3 ميلي گرم ليتر BAP و 2/0 ميلي گرم بر ليتر NAA نسبت به ساير تيمارها بيشتر بود. اکثر شاخص هاي رشد اندازه گيري شده بجز طول ساقه در محيط کشت مايع نسبت به جامد افزايش بيشتري را نشان دادند. به نظر مي رسد افزايش ميزان تقسيم سلولي القاء شده با BAP و توزيع بهتر هورمونها و مواد غذايي و عدم تجمع مواد سمي در سطح ريشه در گياهک هاي توليد شده در محيط کشت مايع مي تواند علت افزايش شاخص هاي رشد اندازه گيري شده در اين آزمايش باشد.