به منظور بررسی اثر کم آبیاری بر شاخص سطح برگ و شاخص کلروفیل هیبریدهای ذرت در اهواز، آزمایشی در سال زراعی 1393 در مزرعه شهید سالمی اهواز به صورت کرت‌های یک بار خرد شده (اسپليت پلات) در قالب طرح بلوك‌‌های کامل تصادفی با سه تکرار و با دو فاكتور اصلی و فرعی انجام شد. سطوح مختلف آبیاری به عنوان فاکتورهای اصلی شامل: آبياري مرسوم تا رسیدگی (I1)، آبياري یک در میان جويچه اي تا مرحله ظهور ابریشم و سپس آبیاری مرسوم تا رسیدگی (I2)، آبياري مرسوم تا 12 برگی و آبیاری یک در میان جویچه ای تا مرحله ظهور ابریشم ها و سپس آبیاری مرسوم تا زمان رسیدگی (I3)، آبياري مرسوم تا مرحله ظهور ابریشم ها و سپس آبیاری یک در میان جویچه ها تا مرحله رسیدگی (I4) و هیبریدهای ذرت به عنوان فاکتور فرعی شامل: ذرت سینگل کراس 704 (V1)، کارون(V2) و مبین (V3) بودند. شاخص سطح برگ و شاخص کلروفیل اندازه گیری شدند. بیشترین روند تغییرات شاخص سطح برگ در تیمار I1 (آبياري مرسوم تا رسیدگی) و هیبرید مبین و کمترین آن در تیمار I2 (آبياري یک در میان جويچه اي تا مرحله ظهور ابریشم و سپس آبیاری مرسوم تا رسیدگی) و هیبرید کارون بود. بیشترین روند تغییرات سرعت رشد محصول در تیمار I1 (آبياري مرسوم تا رسیدگی) و هیبرید سینگل کراس 704 و کمترین آن در تیمار I4 (آبياري مرسوم تا مرحله ظهور ابریشم ها و سپس آبیاری یک در میان جویچه ها تا مرحله رسیدگی) و I3 (آبياري مرسوم تا 12 برگی و آبیاری یک در میان جویچه ای تا مرحله ظهور ابریشم ها و سپس آبیاری مرسوم تا زمان رسیدگی) و هیبرید کارون و مبین دیده شد. شاخص کلروفیل در اثر تیمارهای مورد بررسی تفاوتی را نشان نداد و بیشترین میزان آن در هیبرید سینگل کراس 704 بود که با هیبرید مبین تفاوتی نداشت و کمترین میزان آن در هیبرید کارون مشاهده شد. با توجه به این نتایج می¬توان اظهار داشت هیبریدهای گیاه زراعی ذرت به شرایط مختلف کم آبیاری مقاومت داشتند.