مقدمه: دانه کنجد از کشت گونه گیاهی به نام سزاموم ایندیکوم به دست می آید که از خانواده دو لپه ای می باشد. دانه کنجد و روغن آن از دیر باز در صنایع پزشکی در ایران و کشور های زیادی به عنوان آنتی اکسیدان، ضد التهاب و ضد باکتری مورد استفاده وافع شده است. این پژوهش با هدف بررسی فواید مصرف خوراکی و موضعی کنجد و روغن آن انجام شد.
روش کار: در این پژوهش به بررسی 44 مقاله و سند معتبر پیرامون خواص دارویی دا نه کنجد ، روغن کنجد و آلرژی نسبت به این دانه روغنی پرداخته شد و نتایج پژوهش های انجام شده در مدل های حیوانی و انسانی مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته ها : نتایج این بررسی نشان داد که استعمال موضعی روغن کنجد در شدت درد ناشی از ترومای اندامی، درد ناشی از فلبیت، بهبود فلبیت وپیشگیری از فلبیت در بیماران شیمی درمانی نسبت به بیمارانی که استعمال موضعی روغن کنجد نداشتند مؤثر بود(05/0>P).
نتیجه گیری: کلیه پژوهش ها خاصیت ضد التهابی و ضد دردی کنجد و روغن آن را ثابت کردند. توصیه می شود که این روغن با سایر روغن های گیاهی در موارد مشابه بالینی مقایسه گردد.