توجه به آراستگی و زیبایی و گریز از پیری و عوارض آن، همواره یکی از دغدغه‌های بشر در طول تاریخ بوده است، از این‌رو سفیدی مو نیز که یکی از نشانه‌های گذر عمر می‌باشد همواره توجه بشر را به خود معطوف ساخته تا با پوشاندن آن با انواع رنگ‌های گیاهی، معدنی و شیمیایی، جوانی خود را هر چند به ظاهر تجدید کند. بها دادن به زمان و همچنین تنوع رنگ‌های شیمیایی در سیر تاریخ، گوی سبقت را از رنگ‌های گیاهی و معدنی ربوده است؛ لیکن از آن‌جا که این رنگ‌ها عوارض و آسیب‌های جدی به مو و سلامت بشر وارد می‌کند، تأمل در نحوة رنگ کردن مو و داروهای رنگ مو ضروری به نظر می‌رسد. این مقاله به توصیف انواع رنگ‌های گیاهی و حیوانی- که عوارض کمتری نسبت به رنگ‌های شیمیایی دارند- و بازتاب آن‌ها در شعر فارسی می‌پردازد.