جهت افزايش تحمل گياهان در شرايط تنش خشکي از ساليسيليک اسيد بعنوان يک تنظيم کننده رشد گياهي جديد استفاده مي شود. اثرات تنش هاي محيطي مانند شوري و خشکي تا حدودي مي تواند با پرايمينگ بذر ها با ساليسيليک اسيد تعديل شود. به منظور بررسي اثرات غلظت¬هاي مختلف ساليسيليک اسيد بر توليد گل، ميوه و صفات کيفي ميوه گياه گوجه فرنگي، واريته ريوگراند، در يک طرح تحقيقاتي کاملا تصادفي، ابتدا بذر ها با تيمارهايي شامل 0 (شاهد)، 500، 1000، 1500 و 2000 ميکرومولار ساليسيليک اسيد و هيدروپرايم (پرايم شده با آب) پيش تيمار شدند و سپس گياهان رشد يافته در سه سطح آبياري شامل نگهداري آب در خاک در حد ظرفيت زراعي کامل، 70 و 50 درصد ظرفيت زراعي در گلدان¬ کشت شده و مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد تنش خشکي در هر دو سطح تنش 30 درصد (70 % ظرفيت زراعي) و 50 درصد موجب کاهش ميزان توليد گل و ميوه در بوته هاي گوجه فرنگي شد. تيمار با ساليسيليک اسيد در غلظت 500 ميکرو مولار مانع کاهش شديد گل و ميوه گرديد اما در غلظت هاي بالاتر نتوانست از اين کاهش جلوگيري کند. خصوصيات کيفي ميوه شامل pH ، Brix و EC تحت تنش خشکي افزايش يافتند و استفاده از ساليسيليک اسيد تا غلظت 500 ميکرومولار از افزايش اين فاکتورها جلوگيري کرد. به نظر مي رسد که استفاده از ساليسيليک اسيد در غلظت هاي پايين مي تواند اثرات منفي تنش خشکي بر توليد گل و ميوه را تعديل کرده و از تغيير شديد مزه ميوه ناشي از تنش خشکي در گوجه فرنگي جلوگيري نمايد.