در مطالعه¬ی حاضر، اسانس¬های زنیان (Carum capticum) و زیره ایرانی Bunium persicum)) به روش تقطیر با آب استخراج و ترکیبات آنها به روش گاز کروماتوگرافی با طیف¬سنجی جرمی (GC-MAS) شناسایی گردید. میزان بیماری¬زایی جدایه¬های قارچی که در آزمون بیماری¬زایی به کار رفته بودند مورد ارزیابی قرار گرفت و پس از آنالیز واریانس، مقایسه میانگین بیماری¬زایی آنها با استفاده از آزمون دانکن در سطح معنی¬دار 1% انجام شد و از بین جدایه¬های f. sp. melonis Fusarium oxysporum ، یک جدایه با بیماری¬زایی بالا (F12) و یک جدایه با بیماری¬زایی متوسط (F22) انتخاب گردید و میزان بازدارندگی از رشد اسانس¬های یاد شده، به روش اختلاط اسانس با محیط کشت در پنج غلظت و چهار تکرار و اضافه کردن دیسک¬های قارچی فعال و جوان به محیط کشت در دمای 2±26 درجه سانتیگراد مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده، در شرایط آزمایشگاه اسانس¬های مورد مطالعه روی رشد میسلیومی جدایه های قارچی اثر بازدارندگی نشان دادند. اسانس زنیان اثر بازدارندگی مناسب¬تری داشت طوریکه حداقل غلظت بازدارندگی اسانس زنیان 400L/Lμ و L/Lμ 10/129 EC50= بود ولی اسانس زیره ایرانی در بالاترین غلظت (500 L/Lμ) فقط 65/71 % اثر بازدارندگی و L/Lμ 76/256 EC50= داشت.