کمبود آب از جمله عوامل محدود کننده رشد می باشد و تنش اکسیداتیو به عنوان یک تنش ثانویه در نتیجه تنش خشکی به وجود می آید. به منظور بررسي اثر پراکسيد هيدروژن به عنوان آنتي اکسيدان جهت کاهش صدمات ناشي از کمبود آب در گل همیشه بهار، آزمایشي به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفي با سه تکرار در شرایط گلخانه ای انجام شد. تيمارهای مورد آزمایش شامل سه سطح پراکسيد هيدروژن، به صورت محلول پاشي( صفر، سه و شش ميلي مولار) و سه رژیم آبیاری (دو، چهار و شش روز) بودند. نتایج نشان داد اختلاف صفات اندازه گیری شده در رژیم های مختلف آبیاری و اثر متقابل با پراکسید هیدروژن در سطح احتمال 1% معنی دار بوده است. به طوری که با افزایش فواصل آبیاری، تعداد گل و برگ، سطح برگ، ارتفاع و طول ریشه گیاه، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، وزن تر اندام هوایی و ریشه، محتوای آب نسبی اندام هوایی و ریشه، کاهش یافت. در تمام صفات بیشترین عملکرد در تیمار 2 روز آبیاری و پراکسید هیدروژن 0 میلی مولار و کمترین میزان در تیمار 6 روز آبیاری و پراکسید هیدروژن 6 میلی مولار مشاهده شد. نتایج نشان داد محلول پاشی پراکسید هیدروژن تاثیری بر روی این صفات نداشت.