این مقاله روشی را برای مشخص کردن اثر TDZ، BA و NAA بر روی پر آوری و تکثیر شاخه های سدر دیودار(Cedrus deodara) بالغ، با در نظر گرفتن کنش های هورمون و ژنوتیپ در شرایط استقرار درون شیشه ای مطرح می کند. جهت پرآوری شاخه های جانبی ریزنمونه های بدون برگ بر روی محیط WPM تکمیل شده با سیتوکنین ها (BA 0، 5/2، 5، 10 و 20 میکرومولار و TDZ 0، 4/0، 8/0 و 6/1 میکرومولار) با یا بدون اکسین (NAA 1، 2 و 3 میکرومولار) کشت داده شدند. برای نشان دادن بهترین ترکیب تنظیم کننده رشد در تکثیر شاخه جانبی آزمایشی با پنج غلظت TDZ (0، 1/0، 2/0، 4/0 و 8/0 میکرومولار) و شش غلظت 2ip (0، 1/0، 2/0، 3/0، 4/0 و 5/0 میکرومولار) در ترکیب با BA (5/2 میکرومولار) انجام شد. بر اساس نتایج، بیشترین تعداد شاخه جانبی القاء شده (31/4) به ازاء هر ریزنمونه در WPM تکمیل شده با TDZ 8/0 میکرو مولار و NAA 2 میکرو مولار بدست آمد و بلندترین شاخه های جانبی (20/11 میلی متر ) در محیطی که TDZ 8/0 میکرو مولار به تنهایی بکار رفته بود مشاهده شد. در تمام غلظت های TDZ تفاوت معنی داری میان ژنوتیپ ها در پرآوری شاخه دیده شد. در تکثیر شاخه بهترین نتیجه در تعداد (13/4) و طول شاخه ها ی پرآوری شده (38/10 میلی متر) در TDZ 8/0 میکرو مولار در ترکیب با BA 5/2 میکرو مولار گزارش شد.