سرطان روده بزرگ یکی از شایع‌ترین علت‌های مرگ ناشی از سرطان در دنیا می‌باشد. مطالعات زیادی پیرامون بکارگیری پروبیوتیک‌ها و سلنیوم در پیشگیری از سرطان‌ها انجام شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات درمانی خواص سلنیوم بر روی تغییرات فراساختار غشاء سلولی و پر اکسیداسیون اسید های چرب در موشهای مبتلا به سرطان روده بزرگ پس از 10 هفته تیمار توسط 1,2 dimethylhydrazine می باشد. بدین منظور موشهای صحرایی در چهار گروه تیمار بصورت تصادفی تقسیم شدند که گروه اول شاهد ، گروه دوم DMH ، گروه سوم سلنیوم و گروه چهارم سلنیوم + ِDMH. نتایج بدست آمده از بررسی‌های آنزیمی و بافتی نشان داد که مصرف خوراکی سلنیوم در گروه چهارم نسبت به گروه DMH ، بهبود در شاخص‌های استرس اکسیداتیو، آنزیمی و بافتی در کبد و کولون مشاهده گردید.