به منظور بررسی عملکرد و ارزیابی كيفيت علوفه پنج توده شنبلیله بومی کشور(جمع‌آوری شده از کرمانشاه، سمنان، برازجان، خاش و اردستان) آزمایشی در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با 4 تكرار طی بهار و تابستان 1391 در منطقه هشترود انجام شد. علاوه ‌بر صفات کمی(بیوماس‌تر و خشک) برخی صفات كيفي توده‌ها شامل درصد پروتئین خام، درصد ماده خشك قابل هضم، درصد كربوهيدرات‌هاي محلول در آب، درصد ديـــواره سلولی، درصد ديواره سلولي بدون همي سلولز و درصد خاكستر کل با استفاده از تكنولوژي طيف سنج مادون قرمز نزديك NIR اندازه گيري گرديد. نتایج نشان داد که بین توده‌های آزمایشی از نظر تمامی صفات مورد مطالعه اختلاف‌های بسیار معنی‌دار آماری(P≤0.01) وجود داشت. بيشترين بیوماس تر و خشک مربوط به توده اردستان بود. بيشترين ميزان پروتئين خام با ميانگين99/24 درصد به ترتیب مربوط به اکوتیپ سمنان بود. در میان توده‌های مورد بررسی، توده برازجان با بیشترین میزان هضم پذیری ماده خشک، و درصد کربوهیدارت های محلول در آب و کمترین درصد دیواره سلولی بدون همي سلولز از کیفیت علوفه‌ای نسبتا مناسبتری نسبت به سایر توده‌ها برخوردار بود. با توجه به وجود تنوع مطلوب در توده‌های تحت بررسی از نظر صفات کمی و کیفی، استفاده از آنها در برنامه‌های اصلاحی شنبلیله به منظور تولید علوفه توصیه میگردد.