در راستای مقابله با کمبود آب در خشکسالی‌های اخیر و بحران آب که یکی از مهمترین مشکلات جهان امروز است اهمیت تنوع زیستی گونه‌های هالوفیت ساحلی و غیر ساحلی با درجه تحمل بالا نسبت به شوری در استان بوشهر با مرز آبی 705 کیلومتری با خلیج فارس، به ‌عنوان یک گزینه مطلوب در راستای بهره ‌برداری پایدار از منابع آب و خاک شور و بعنوان یکی از کم آب‌ترین استان‌های کشور مطرح می‌باشند. اراضی شور و پوشش گیاهی استان از ظرفیت‌های بالقوه و مناسب در اکوسیستم های شور مرتعی، بیابانی و ساحلی آن هستند. این گياهان در صورت اعمال شیوه‌های صحیح مديريتی قادرند ضمن این‌که به عنوان منبع مطمئن علوفه کمکی مطرح باشند، نقش مفید و ارزنده‌ای را در جلوگيري از فرسايش خاك، حركت شن‌هاي روان و ایجاد گرد و غبارهای محلی، اصلاح اراضي باير و غیره ايفا نمايند. از سوی دیگر با توجه به وضعیت کمبود علوفه در استان از یک طرف و حجم بالای منابع آب شور از طرف دیگر، این تحقیق در نظر دارد ضمن معرفی تنوع زیستی گیاهان شورزی، گونه‌های هالوفیت مرتعی را نیز به ‌منظور تامین بخشی از کمبود علوفه به کشاورزان و بهره‌برداران معرفی کند. جهت اجرای این تحقیق، ابتدا 7 منطقه به‌عنوان نماینده مناطق شور استان بوشهر عسلویه واقع در شهر عسلویه، منطقه حفاظت شده مند واقع در شهرستان دیر، ایستگاه شوری واقع در ساحل شهرستان اهرم، کره بند واقع در شهرستان دشتستان، امام حسن مابین شهرستان‌های دیلم و گناوه، سرمستان واقع در شهرستان دیر و میراحمد واقع در شهرستان تنگستان مورد بررسی قرار گرفتند. در کل، 86 گونه هالوفیت متعلق به 16 تيره و 46 جنس جمع‌آوری و شناسایی شدند. بیشترین تنوع گونه‌ای بر اساس مناطق به ترتیب متعلق به ایستگاه شوری دلوار (72 گونه)، مند (61 گونه)، کره‌بند (58 گونه)، عسلویه (51 گونه)، امام‌حسن (46 گونه)، سرمستان (35 گونه) و میراحمد(30 گونه) است. جالب اینجاست که این استان حدود یک پنجم گونه‌های شورزی گزارش شده از ایران ( حداقل 85 گونه از 365 گونه شورزی) را در خود جا داده است. در همه مناطق مذکور، بيشترين جنس و گونه‌هاي جمع‌آوري شده مربوط به تيره‌ اسفناجیان است.