به منظور بررسی اثر دور آبیاری و کاربرد پلیمر سوپرجاذب بر خواص کمی و کیفی گل همیشه بهار، پژوهشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل پنج سطح پلیمر(5/10، 21، 5/31 و 42 گرم بر کیلو گرم خاک) و سه دور آبیاری ( 2، 4و 6 روز) بودند. صفاتی که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت شامل ارتفاع گیاه، تعداد گل، تعداد برگ، سطح برگ، کلروفیل برگ و کارتنوئید گلبرگ می باشند. نتایج نشان داد که تمامی صفات مورد ارزیابی در سطح احتمال 1 درصد معنی دار شدند و بهترین تیمار، مربوط به تیمار مصرف 42 گرم بر کیلو گرم خاک با دور آبیاری 2 روز یک بار و کمترین میزان صفات ارزیابی شده مربوط به تیمار شاهد با دور آبیاری 6 روز یک بار بود. با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان داشت که مصرف پلیمرهای سوپر جاذب در جهت حفظ آب و جلوگیری از بروز تنش خشکی در گل همیشه بهار مؤثر بوده است.