در اين تحقيق مطالعات كاريوتيپي در 6 جمعيت گشنيز با استفاده از تكنيك تجزيه كاريوتيپي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصل از مطالعه كاريولوژيكي نمونه هاي نوك ريشه نشان داد كه عدد پايه كروموزومي در تمام جمعيت هاي مورد بررسي 11x= و تعداد كروموزوم 22 = x2 = n2 بود. از لحاظ سطح پلوئيدي، همه جمعيت ها ديپلوئيد بودند. بر اساس جدول Stebbin,s سه جمعيت در كلاس 4A و يك جمعيت در كلاس 3A و دو جمعيت در كلاس 4B قرار گرفت كه اين امر بيانگر عدم تقارن كروموزومي در بين جمعيت ها بود. بين جمعيت ها از لحاظ صفات طول كل كروموزومي(TL)، طول بازوي بلند(LA)، طول بازوي كوتاه(SA)، نسبت بازوي بلند به كوتاه (AR)، اختلاف دامنه طول نسبي(DRL)، نسبت طول بازوي كوتاه به بازوي بلند (r-value)، شكل كلي كاريوتيپ (%TF)، شاخص عدم تقارن درون كروموزومي(A1) و شاخص عدم تقارن بين كروموزومي(A2) اختلاف معني داري در سطح احتمال 1% وجود داشت. بيشترين مقاديرصفات r-value، %TF متعلق به جمعيت مباركه و كمترين اين مقادير در جمعيت ملاير مشاهده شد. اين دو جمعيت با قرار گرفتن در گروههاي جداگانه اختلاف زيادي را نشان دادند همچنين جمعيت هاي ملاير و نهاوند از نظر صفات DRL، A2،A1، AI، AR، با قرار گرفتن در گروههاي جداگانه تفاوت معني داري را نشان دادند. ضريب همبستگي صفات نشان داد كه طول كل كروموزوم (TL) با صفاتي كه مستقيماً از طول بازوها بدست مي آيند ارتباط مثبت و معني داري دارد همچنين شاخص عدم تقارن درون كروموزومي (A1) با صفات DRL، AR، r-value و %TF همبستگي قوي و معني دار دارد. در تجزيه كلاستر، با برش دندروگرام در فاصله05/6، جمعيت هاي مورد نظر در سه گروه قرار گرفتند، به طوري كه جمعيت هاي قزوين، ملاير و نهاوند در گروه اول، جمعيتهاي مباركه و مركزي در گروه دوم، جمعيت كرج در گروه سوم قرار گرفتند.