آلوئه‌ورا یا صبر زرد با نام علمی Aloe vera L. از خانواده Liliaceae از زمانهای قدیم در طب سنتي برای درمان بسیاری از بیماریها به کار میرفته است (رضایی و همکاران، 1375). کاربرد تجاری ژل آلوئه در صنایع دارویی، بهداشتی و غذایی بیش از پنجاه سال قدمت دارد (Paez at al, 2000). امروزه بسیاری از شرکتها آن را به دلایل مختلفی از جمله خواص ضد تورمی، ضد سوختگی و مرطوب کننده بودن به محصولات آرایشی و بهداشتی خود اضافه مینمایند (رضایی و همکاران، 1375). آلوئه از گونه¬های مقاوم به خشکی با متابولیسم اسید کراسوله¬ای (CAM) می‌باشد ((Hernandez et al, 2001).). معمولا گیاهان CAM از نظر مقاومت به شوری، حدواسط گیاهان C3 و C4 قرار دارند (کافی و همکاران، 1387). یکی از مزیت¬های مهم این دسته از گیاهان بالا بودن راندمان مصرف آب و توان سازگاري در مناطق خشک و بیابانی می‌باشد (کافی و همکاران، 1387). کوتیکول ضخیم در سطح برگ، نسبت سطح به حجم پایین، بسته ماندن روزنه‌ها در طول روز، سلول‌های بزرگ پارانشیمی و واکوئل¬هایی با ظرفیت بالای ذخیره آب از جمله خصوصیات مرفووژیکی و آناتومیکی گیاهان CAM هستند که تلفات آب را به حداقل می¬رسانند (Cushman, 2001). با توجه به¬اینکه یکی از ابعاد خسارت شوری در گیاهان، اثر اسمزی و در نتیجه کاهش جذب آب است بنابراین تحمل نسبتا بالای این گیاهان در برابر تنش شوری دور از انتظار نیست (Kafi et al, 2007).